De opleiding glas-in-loodramen maken werd jaren geleden geschrapt aan de academie van Gent wegens een gebrek aan interesse, maar de talrijke opkomst voor het bezoek aan het atelier Mestdagh, georganiseerd door Kunstwerkt, laat uitschijnen dat er opnieuw veel interesse bestaat voor het ambacht.
De zon schijnt flauwtjes als de deelnemers, hartelijk verwelkomd door Katrien Mestdagh, het atelier binnenwandelen. Katrien is de derde generatie glazenier binnen het bedrijf. Net als haar ouders en grootouders deelt ze de passie voor dit bijzonder beroep, het 'schilderen met licht'. 
Tijdens het twee uur durende bezoek wordt duidelijk dat glas in lood plaatsen een kunst is. Een kunstzinnig ambacht ook, sedert de Middeleeuwen is er eigenlijk weinig gewijzigd aan het procédé om glas in lood te zetten. Wie geen geduld heeft, wordt nooit een goede glazenier, want om te komen tot zelfs maar het kleinste glas-in-loodraampje zijn er ontelbare uren werk nodig.
Ingrid Meyvaert, de moeder van Katrien, is al meer dan 10 jaar de creatieve kracht in het atelier. Zij staat in voor alle eigen ontwerpen, van religieus-figuratieve tot lyrisch-abstracte ontwerpen, geen stijl is haar vreemd. Ze beschikt over een pallet van 650 verschillende kleuren. De verfijnde keuze van kleur en beweging van het glas, aangepast aan elk ontwerp, maakt haar tot een veel gevraagde glaskunstenares.
De vader van Katrien is de glasschilder van het atelier. Voor het verbeelden van taferelen en figuren een schildering met grissailleverf aangebracht op het glas. Deze brandgeschilderde ramen raken steeds minder gegeerd. De vele werken die we te zien krijgen tijdens de rondleiding en die overal in het atelier zijn ingebouwd, maken me één ding duidelijk. Glasraamkunst is schilderen met licht. Het licht, immer variërend in intensiteit en onder een andere invalshoek binnenvallend, maakt de glas-in-loodramen tot levende kunstwerken.
Van traditie naar hedendaagse kunst
Hoe ambachtelijk het beroep van glazenier ook is, glas-in-loodramen kennen een veel ruimere verspreiding en toepassing dan de kerken, kapellen en kloosters waar ze vaak spontaan mee geassocieerd worden. Het atelier heeft een goede reputatie opgebouwd door het creëren van eigen ontwerpen, zowel voor privépersonen, kerken als openbare besturen. Van een rusthuis in Gent tot de openbare bibliotheek in Zele, van de kerk in Knokke-Heist tot de geboortekerk in Bethlehem, allemaal dragen ze de stempel van het atelier. Maar de grenzen kunnen nog immer verlegd worden. Katrien en haar man Geert De Groote werkten samen het idee uit om een volledig gebouw op te trekken in glasramen. Ze realiseerden een kapel, louter bestaande uit metalen ringen, gevuld met glas-in-loodramen. Een héél origineel ontwerp dat geselecteerd werd voor de Belgische prijs voor architectuur & energie 2013.
Ook bekende hedendaagse kunstenaars vonden de weg naar het glazeniersatelier in Gent. Zo ontwikkelde het atelier een speciaal zeefdrukprocédé toen Wim Delvoye röntgenfoto’s tussen glasplaten wou verwerken.
De combinatie van restauratie-opdrachten, eigen ontwerpen en opdrachten van kunstenaars maken van het atelier een veelzijdig bedrijf, waar traditie en moderniteit hand in hand gaan. Maar tegelijk is de concurrentie van buitenlandse ateliers groot en dat zet de nodige druk op het ambacht. De kleine, ambachtelijke bedrijfjes in België zijn één voor één aan het verdwijnen. Inzetten op samenwerking en internationaal netwerken zijn dan ook uitdagingen voor de toekomst van het atelier. De groep hangt nog steeds aan de lippen van Katrien wanneer we de rondleiding beëindigen op de zolder…en ja, ik voel me ook een beetje verlicht wanneer ik huiswaarts fiets.