Quantcast
Channel: amateurkunstenblog
Viewing all 95 articles
Browse latest View live
↧

hamsterslingeren op maandagavond

March 4, 2014, 6:55 am
$
0
0
Een maandag per maand, van oktober tot mei, nemen De Sprekende Ezels het Gentse café Hotsy Totsy in. Naar eigen zeggen een ‘experimenteel laagpodium voor poëzie, woord, muziek, comedy en hamsterslingeren’, biedt De Sprekende Ezels op vijf locaties in Vlaanderen en Brussel een podium aan nieuw talent.


In de duistere en ongedwongen sfeer van Hotsy Totsy betreedt een bont gezelschap het vervaarlijk uitziend minipodium. Het programma werd met viltstift op een blad papier geschreven. Hier geen gedoe, lijkt het wel te zeggen. Mijn aandacht is direct gewekt, de regenachtige nacht vergeet ik meteen.

Na een poëtische inleiding door eigenares Marie Follebout, start een programma met poëzie, goochelarij en muziek. Elke artiest put 10 minuten uit eigen werk. En dat werk is fris, vinnig, zoekend, gedurfd en intiem. Een barmeisje neemt ook de microfoon. Een dichteres verdwijnt plots achter de piano.


Het publiek is direct, bij wijlen mild en soms bijtend. Hier moet je zeker van je stuk zijn. Je moet het maar doen, als jong veulen op het podium klimmen met als enige wapen een zelfgeschreven gedicht. Geen gitaar of andere stoere attributen om je achter te verschuilen en een publiek dat commentaar levert. Een goede test voor het zelfvertrouwen en het materiaal.


De ene act is beter dan de andere, het resultaat laveert tussen sympathiek en verrassend. Smachtende liefdespoëzie, een ode aan de moestuin, confessies van een barmeid, kaarttrucjes begeleid door een ukulele en absurde kleine poeziëtjes passeren de revue. De woorden of liever de  gevoelens die ze verwoorden zijn persoonlijk, vaak grappig en écht. De liefde voor taal spat er van af.




De korte acts en de pauzes zorgen ervoor dat het geen voorstelling wordt, maar eerder prikkelende interventies die je gesprek voeden en voor een gevarieerde avond zorgen. De typische cafégeluiden (inclusief piepende voordeur) maken het sympathiek, maar storen ook af en toe.




Conclusie? De Sprekende Ezels is een zalig avondje uit, met op het podium getalenteerd jong volk dat iets te vertellen heeft.


Programma 3 maart 2014
Dichterscollectief NAKT
(H)eerlijk & (on)gewoon
Isabeau Van Den Boga
Maya Wuytack
         50 no's & A yes means yes




De Sprekende Ezels in Gent is een organisatie van de Wolven van la Mancha, met de steun van Creatief Schrijven.
↧
Search

Compagnie De Zere Knie laat je op het puntje van je stoel zitten

March 27, 2014, 2:06 am
$
0
0

OPENDOEK en Van Stoel tot Stoel organiseerde Het Oorvonk Vertelfestival van 15 tot 23 maart met allerlei vertelactiviteiten op leuke plekken voor alle leeftijden in Gent. Op donderdag 20 maart was het de jaarlijkse Wereldverteldag waarbij  vertellers in alle mogelijke talen verhalen vertellen.
Ik zakte die donderdagavond af naar het café Rococo bij Betty in de historische Gentse buurt het Patershol. Het zwalpen door de oude straatjes bracht me al in snel in de juiste stemming. Het Café Rococo was helemaal donker met als enige verlichting kandelaars en enkele lichtjes wat voor een mysterieuze sfeer zorgde.

Eenmaal binnengewandeld  ben ik onmiddellijk nieuwsgierig naar wat komen gaat. In het café zit iedereen dicht op elkaar en het is zoeken naar een plaatsje. Er wordt rustig onder elkaar gebabbeld tot het spektakel begint. Nergens is een programma te bespeuren, behalve dat Compagnie De Zere Knie komt vertellen over draken en andere fabelbeesten. Het is in spanning afwachten, terwijl Betty haar best doet om de bestellingen bij te houden.

 
 
Uit het niets springt plots een man recht die onmiddellijk met volle overgave begint te vertellen over een kleine draak Nessie. Het wordt onmiddellijk stil en iedereen zit gekluisterd aan zijn stoel en luistert. Het is gek om te zien hoe snel iedereen geboeid is door zijn verhaal. Hij spreekt luid en maakt opvallende gebaren om zijn woorden kracht bij te zetten. Onmiddellijk na het slot van zijn verhaal staat een vrouw op. Ze betrekt het publiek in haar verhaal en iedereen doet mee. Ze weet je fantasie te prikkelen. Daarna veert er opnieuw een man recht die een veel rustigere stijl van vertellen heeft en de eerste vertelreeks afsluit.
Het drietal straalt zelfvertrouwen uit en als ze dan al eens struikelen over een woord doen ze gewoon verder. De verhalen zijn origineel, grappig en steeds met een dieperliggende betekenis.Deze drie figuren wisselen elkaar af totdat ze elk drie verhalen hebben verteld. Allerhande soorten wezens zijn de revue gepasseerd zoals het monster van Loch Ness, drie koppige draken, moerasmonsters en afgrijselijke heksen. De verhalen waren allemaal zeer verschillend en toch pasten ze harmonisch bij elkaar.
 
 
Het ene verhaal was dan wel indrukwekkender dan het ander, maar de afwisseling was boeiend. De drie van de Companie De Zere Knie speelden vliegensvlug op elkaar in. De rode draad doorheen de verschillende verhalen is een vleugje humor, waardoor er ook regelmatig hard gelachen werd in het café. Niemand stoorde de vertellers door tussenin hun glas te willen bijvullen. Eenmaal in de pauze, stormde iedereen als gekken naar de bar bij Betty. Het was duidelijk dat men dorstig werd na deze straffe verhalen.
De variatie tussen de vertellers zorgde ervoor dat de twee uur voorbij vlogen. Na negen verhalen kwam er een einde aan de vertelavond. Bij het verlaten van het café Rococo, bleven er enkele nog hangen die aan het napraten waren over de verhalen, terwijl ik in het naar buiten gaan aan het discussiëren was over wat mijn favoriete verhaal was.
Zelf was ik nog nooit naar een vertelavond geweest en dit was absoluut een geslaagde kennismaking. Ik was aangenaam verrast van het vrolijke drietal van de Compagnie De Zere Knie, want ik was er eerst niet van overtuigd dat het wel iets voor mij zou zijn . Ze wisten met hun verhalen mijn fantasie te prikkelen en de onderliggende moraal van de verhalen bleef steeds nog  even nazinderen in mijn gedachten.
 
 
 


↧
↧

Zevende Schrijfdag 29 maart 2014 in de Vooruit te Gent

April 7, 2014, 12:39 am
$
0
0
26 letters maken duizenden woorden  
Katrijn Van Bouwel

Openingsmoment
Op een vroege vrolijke zaterdagmorgen bevolkten lezende, koffiedrinkende, pratende, schrijvende aspirant schrijvers het gezellige art-deco praat- en eetcafé van de Vooruit te Gent. De sfeer was inspirerend uitnodigend en schiep hoge verwachtingen die later zeker ingelost werden.
Het bonte publiek, jong en oud, man of vrouw, professioneel en semi-professioneel, beginners en doorwinterde schrijvers, allen werden in de Theaterzaal onder de toepasselijke vergulde Vooruit slogan ‘Kunst Veredelt’ welkom geheten door Katrijn Van Bouwel.Haar witte jurkje had ze speciaal voor deze dag uit de kleerkast gehaald als symbool voor het witte naakte blad. Een mooie gedachte toch? An Leenders, directeur van Creatief Schrijven, stelde ons het programma voor en David Troch, stadsdichter las verhalen voor van Azerty factor.

An Leenders, de vrouw van het eerste uur, stond me in de Wintertuin enthousiast te woord.
Hoe is Creatief Schrijven ontstaan? De organisatie zag het levenslicht in 2000 dankzij het amateurkunstendecreet. Per discipline werd een ondersteunende organisatie opgericht.  Creatief Schrijven werd geboren en An ging de uitdaging aan om  in haar eentje de organisatie vorm te geven. Algauw zocht An partners want de eigen subsidiepot was uiterst klein zo kwam er begin 2003 al een cd op de markt met Supermarktpoëzie van bekende en onbekende dichters.

Financiering
14,6% van de Vlamingen schrijft, daarom wil Creatief Schrijven het schrijflandschap duurzaam versterken. Daar zijn uiteraard centen voor nodig. In 2007 kreeg Creatief Schrijven een iets grotere armslag onder de vorm van meer subsidies. Voor centen zorgen oa ook de workshops CREATIEF ZAKELIJK SCHRIJVEN, dit zijn door Creatief Schrijven georganiseerde schrijftrainingen voor organisaties, instellingen en bedrijven. O.a. de Stad Antwerpen doet beroep op de expertise van Creatief Schrijven. Ook is Creatief Schrijven erkend voor giften.

Naast de Schrijfdag neemt Creatief Schrijven tal van initiatieven die beginnende schrijvers een duwtje in de rug geven.
Zo is er het gloednieuwe online schrijversplatform Azertyfactor. Op Azertyfactor.be gaat Creatief Schrijven op zoek naar nieuwe of minder nieuwe schrijvers met een stevige portie x-factor. Op de site kan je een schrijversprofiel aanmaken, je teksten publiceren en op die manier opgemerkt worden door het brede publiek of wie weet een uitgever of een literair tijdschrift.
Onder het moto SCHERP JE SCHRIJFTALENT wordt het tijdschrift VERZiN uitgegeven. Het magazine brengt nieuws uit de literaire wereld: interviews, wedstrijden, tips, evenementen en achtergronddossiers. Info: www.verzin.be
Er is ook nog de Gouden Meeuw 2014. De Gouden Meeuw is de prijs voor het beste Nederlandstalige boek, uitgegeven in eigen beheer.  Deze prijs werd uitgereikt tijdens de Schrijfdag.  Juryleden Rudy Vanschoonbeek, Brigitte Raskin en Johanna Spaey kenden de hoofdprijs toe aan de psychologische thriller Het burlen van het edelhert van de Leuvense schrijfster Marijke L.J. Declercq (1965).

Het programma van de Schrijfdag in de Vooruit was uiterst gevarieerd: workshops, lezingen, panelgesprekken, scrabbletoernooi, podiumacts, boekswap, literaire lounge, literair spreekuur,  literaire kunstmarkt, uitreiking van de Gouden Meeuw… te veel om op te noemen.

Ik plaats er hier enkele in de kijker.


Stefan Kolgen gaf een workshop Digitale verhalen vertellen
Workshop: Geduldig wachten tot je in hun ziel kunt kijken – Koen Peeters

Koen Peeters is oa de schrijver van Duizend heuvels, een roman over Rwanda. Het boek kwam op de longlist van de Gouden Uil en kreeg de E.duPerronprijs 2012. Na herhaaldelijk aandringen mocht de sympathieke begeesterde An Leenders hem uiteindelijk welkom heten op de Schrijfdag 2014. Naast schrijver is Koen Peeters ook verzamelaar van verzamelingen.
Hij is geïntrigeerd door Rwanda en Belgisch-Congo, Expo 58, het koningshuis, filatelie, kunst en kitsch, en verzamelt alles daarover. 

In zijn boeken wil hij vooral de geest van een personage vatten. Hoe realiseert Koen Peeters dit? In zijn reiskoffer neemt hij mee: schriftjes, lijm, schaar… Voor zijn boek Duizend heuvels vulde hij vele schriftjes met allerhande dingetjes gesprokkeld in Rwanda, rekeningen, gedroogde plantjes, geschreven zinnetjes in hun eigen taal van mensen die hij ontmoet heeft…..
Deze levendige schriftjes helpen hem bij het schrijven om de geest te vatten. Koen Peeters is een slow writer. Hij ‘krabbelt’ wel  50 versies van een boek, eerst in schriftjes, later aan de computer. Een schema voor een boek heeft hij niet, veel is improvisatie. Een boek begint hij niet te schrijven vanaf het begin, wat dacht je?, hij start ergens in het midden en verspringt zo naar achter en naar voor en weer terug. Schrijven is voor hem hard werken. Zijn manuscript  voor Duizend heuvels bevatte maar liefst 2000 pagina’s en…. in gekleurde inkt: paars, rood, blauw…
Koen Peeters bracht een boeiende uiteenzetting hoe bij hem een boek geboren wordt.

Scenarioschrijven voor film en televisie - Bart De Pauw


Bart De Pauw hoeft aan niemand meer voorgesteld te worden. Zijn programma’s op de VRT zijn legendarisch zoals Schalkse Ruiters en meer recent Twee tot de Zesde macht en Quiz me Quick waarvoor hij scenario en regie voor zijn rekening nam. Zijn productiehuisKoekentroef draait tegenwoordig op volle toeren.
Bart De Pauw feliciteerde zijn publiek om in dit warme lenteweertje zich in een donkere theaterzaal op te sluiten en zo het raadsel van het scenarioschrijven te ontrafelen. Wat ik onthouden heb? Een scenario hoeft geen literair meesterwerk te zijn maar een blauwdruk voor alles wat op het toneel moet gebeuren. Het is een plan voor acteurs, regisseur, technici… Een scenario bepaalt de sfeer van de opname… moet iemand hysterisch huilen of zachtjes?  Wat vooral van belang is, is authenticiteit, een scenarioschrijver is god in zijn eigen universum. Het best schrijf je een scenario over een wereld die je door en door kent. Quiz me quick is een uiterst geslaagde reeks geworden omdat volgens Bart De Pauw hijzelf een nerdy quizzer in een caféploeg is.

Grappen schrijven; de techniek achter de lach – Bas Birker

Op zijn site lees ik: Bas Birker (NL, 1979) is al jarenlang de meestgevraagde MC in stand-up-comedyland. Als in Antwerpen wonende Hollander speelde hij honderden shows in Nederland en België, en was hij te zien op Pukkelpop, Lowlands, Comedy Casino festival en alles ertussenin
…. Naast zijn gewone stand-up werk schrijft Birker vanaf augustus 2012 ook voor televisie, en heeft zijn eigen Comedy Academy. 
Volgens Bas Birker is humor schrijven een proces van versnellen en vertragen, het spelen met verschillende technieken, overdrijven en vergelijken. Zoals Bart De Pauw raadt ook Bas Birker aan verhalen te schrijven waar je voeling mee hebt. De grootste stap is niet het schrijven zelf maar de vraag: Waar wil ik het over hebben? Bas bracht een zeer interactieve workshop en wat hij zeker met Bart de Pauw gemeen heeft, is een voor mij onvergetelijke mimiek.

Podiumacts van het Gents Dichterscollectief – De wolven van La Mancha

Het in witte overall gehulde Gents dichterscollectief bracht tijdens de door Creatief Schrijven aangeboden lunch poëtische doordenkertjes aan de stemmige zwarte hoge eettafels. Ze deden dit op fluistertoon als een soort gesproken achtergrondmuziek. Een proevertje: Zie je de cameraman ooit denken als hij je in het vizier neemt, oog in oog? - Hoe hebben dichters seks? Per vers.
Dit Gents Dichterscollectief host ook maandelijks De Sprekende Ezels in de Hotsy Totsy te Gent, een laagdrempelig vrij podium.

Er was ook het literaire spreekuur, de mogelijkheid om uitgevers te ontmoeten, feedback te krijgen en contacten te leggen. In het verleden betekende de Schrijfdag voor sommige schrijvers een springplank naar literair succes.

In de lunchpauze polste ik naar impressies bij enkele deelnemers en vroeg waarom ze de Schrijfdag wilden meemaken?
De 17 jaar jonge An-SophieRottée vond het interessant
An-Sophie Rottée
ervaren en boeiende schrijvers te ontmoeten. Ze wou haar interesse voor literatuur aanscherpen en ontdekken of ze van schrijven haar beroep kon maken.







Tom Veys en Frieda Gheysens
Frieda Gheysensvolgde de workshop de Quattro stagione van de poëzie (schrijven) voor
gevorderden. Zelf schrijft ze haiku’s. De Schrijfdag is een aanzet tot het schrijven van andere vormen van gedichten.
Tom Veys volgde ook dezelfde workshop. Hij was enthousiast over de vele tips die hij gekregen had. Hij vond de persoonlijke benadering een pluspunt. Kunst kan volgens hem niet alleen literatuur zijn maar evengoed wielrennen of voetballen. Hij ziet in Cancellara en Messi ook kunstenaars. Hij gaf de Schrijfdag een 9,5/10.

Besluit
Deze zevende editie van de Schrijfdag was zeker een literaire succesvolle hoogdag van en door schrijvers, voor mensen met een passie voor taal. De Vooruit vormde het decor voor een driehonderdtal schrijvers die echt vooruit willen. Ik ben er zeker van dat iedereen tevreden terugblikt op deze dag.

tekst: Kathleen Ramboer
foto's Eric Rottée

↧

TANATS: Dansen over de hele wereld

April 22, 2014, 3:16 am
$
0
0

Tanatsfestival. Volgens de flyer een weekend vol internationale Dans en Muziek. Maar wat houdt dat nu echt in, zo een weekendje Tanatsfestival? Ik ga het uitzoeken. Ik kies ervoor om alleen over zaterdagmorgen te bloggen. Na een lange rit kom ik aan in Malle. Op het eerste zicht lijkt het een kleine bijeenkomst maar, zoals het gezegde luid: “Don’t judge a book by its cover”, ga ik  binnen zonder al te veel vooroordelen waar het even zoeken is naar de zaal. Eenmaal de plek gevonden, wordt het prachtige decor zichtbaar. De zaal is helemaal aangekleed in de stijl van de internationale dansen die aan bod gaan komen. De muziek speelt luid en de sfeer is al te voelen. De dansvloer ligt klaar en de dansers stromen langzaamaan toe. Als toeschouwer kijk ik geboeid rond en observeer de deelnemers. Velen hebben eigen dansschoenen aan en een trui of T-shirt van hun volksdansgroep. De deelnemers zijn van alle leeftijden. Merkwaardig is wel dat er meer vrouwen aanwezig zijn dan mannen. 

De eerste workshop in de versierde zaal waar ik zit is de Macedonische dans met Paul Mulders. Deze begint als een hele grote cirkeldans. Alle deelnemers kunnen vlot mee terwijl Paul de pasjes in het midden van de cirkel demonstreert. Bij elk liedje legt hij de betekenis uit en bespreekt de rijke cultuur die erachter zit. Hij laat de deelnemers proeven van de Macedonische dans en tevens van de Macedonische cultuur. De deelnemers zijn van alle leeftijden en zowel mannen als vrouwen.


Paul is een Nederlander die op zijn 25ste met folklore in aanraking kwam. Op een cursus kwam hij een Macedonische dansdocent tegen met een geweldige uitstraling, die na verloop van tijd zijn tweede vader werd. Dat was het begin van zijn passie voor de Macedonische cultuur en de taal die hij later leerde. Mensen van hetzelfde dorp zijn herkenbaar aan hun dansen zoals aan hun dialect volgens Paul. Oorspronkelijk waren deze dansen huwelijksmarkten. De vrouwen maakten indruk door hun borduurwerk op de kledij. Hoe mooier de geborduurde kledij was hoe meer ze kon overtuigen van haar borduurtalent en hoe meer aanzien ze kreeg. De mannen maakten indruk door hun hoge sprongen. Er werd vooral gedanst tijdens kerkelijke feesten en dat gebeuren vond plaats rond de kerk. Zowel de dans als de muziek speelden een belangrijke rol. Door de jaren heen verdwenen sommige dansen. Toen ze echter vaker werden aangevraagd bleven enkelen toch doorleven doorheen de generaties.


In dezelfde geografische omgeving komen andere dansen voor die worden aangeleerd in de workshop “De dansen rond de Zwarte Zee” met Caspar Bik. Caspar is een zeer energieke dansleraar en ook hij geeft tekst en uitleg bij de cultuur en de taal gelinkt aan de dans. De muziek is heel ritmisch en snel. Caspar staat in het midden van de cirkel waar hij goed zichtbaar is voor elke danser. Bij deze workshop zijn er iets meer mannen aanwezig dan bij de voorgaande. Dit kan verklaard worden door de vele solostukken van de man in deze dansen. De dansers zijn jonger vergeleken met de andere workshops.






De 2 andere workshops draaien meer rond techniek dan cultuur. Bert Van den Haute geeft de workshop “Vlaamse dansen”. Hier zijn veel minder mannen dan vrouwen aanwezig dan in de workshop over Macedonische dans. De dansers komen weer eens  uit alle windstreken. Ze zijn van Nederland, West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen,….. Ze zijn wel jonger dan bij de Macedonische dans en het zijn vooral vrouwen. Er wordt zeer veel uitleg gegeven, om de patronen duidelijk te maken zodat de dans makkelijker wordt begrepen.






De workshop “Dansdynamiek” wordt voorzien van de nodige uitleg. Deze wordt gegeven door Rafael Correa Prieto. Het draait vooral rond het partnerwerk en het voelen tijdens het dansen en niet het zien. De deelnemers moeten vaak wisselen van partner wat ervoor zorgt dat ze heel snel iemand moeten leren vertrouwen. Rafael legt elke oefening zeer goed uit en gebruikt metaforen om het dansen uit te leggen. De metafoor waarbij Rafael het besturen van de auto vergelijkt met het dansen is zeer mooi gevonden. Hij danst zelf mee met zijn partner en hij kijkt ook naar de dansende deelnemers. Hij corrigeert waar nodig. Dit is een zeer goed systeem om de deelnemers iets al doende te leren.
Hij vraagt na elke oefening aan de deelnemers hun bevindingen en hoe ze het ervaren. Een leuke oefening is wanneer één van de twee dansers de ogen dicht moet houden en tegelijk moet leiden. Degene met de ogen open moet dan af en toe corrigeren opdat het koppel niet tegen andere koppels zou botsen. Het is als toeschouwer zeer grappig omdat er soms nipt ongelukken worden vermeden. De deelnemers zijn zowel jong als oud maar er zijn aanzienlijk meer vrouwen dan mannen.

 Oorsprong van het Tanatsfestival
 Cindy en Pieterjan dansen beiden al van jongs af aan. Ze zijn erin gerold door mee te gaan naar de dansgroepen van hun ouders. Het Tanatsfestival is ontstaan uit een “zot” idee dat uitgewerkt werd. Ze hebben dit vorig jaar voor de eerste keer georganiseerd. Dit jaar zijn er 110 deelnemers. Het festival is bedoeld voor ervaren dansers. In het bijzonder folkloredansers.
  De West-Vlaamse organisatie van het Tanatsfestival bestaat volledig uit vrijwilligers. De docenten werden door  Cindy en Pieter-Jan gespot tijdens cursussen in de buurlanden. Cindy en Pieter-Jan organiseren elk jaar een dansdag en een jaarlijks bal. In de toekomst zouden ze graag iets willen doen met muziek omdat volksdansers vaak  met muziek bezig zijn en ze dit een belangrijk aspect achten van Folklore.


 Riet en Tom

Als laatste stop ga ik bij 2 deelnemers naar hun bevindingen polsen. Riet is al een ervaren volksdanseres en Tom is een paar jaar geleden begonnen met volksdans. Ze hebben de workshop “Vlaamse dans” gedaan met Bert van den Haute en de workshop “Dansen rond de Zwarte Zee” met Caspar Bik. Ze vonden het allebei zeer leuk en interessant. De Vlaamse dansen vonden ze iets gemakkelijker om mee te volgen omdat de dans “van hier is” en de pasjes niet al te moeilijk zijn.

Als jongere kan ik beamen dat volksdans niet als de meest hipste dans wordt gezien onder leeftijdsgenoten. Maar het is zo veel meer dan klederdracht en pasjes. Er zit een hele cultuur achter met een eigen muziekstijl en een heel verschillende manier van dansen. Volksdans draait rond evenwicht, rond het gevoel en het vertrouwen van de partner waarmee je danst. Het draait rond een gevoel van feestvieren en samen een gemeenschap vormen. Deze voormiddag heeft mijn visie over volksdans helemaal veranderd en ik respecteer de dansers enorm voor wat ze presteren.

Voor wie zin heeft gekregen, ga zeker eens langs bij je lokale volksdansgroep en voor de meer ervaren  dansers onder jullie: volgend jaar vindt het Tanatsfestival plaats van 13 tot 15 maart 2015.
Meer info kunnen jullie vinden op  http://www.tanatsfestival.be/

Ann-Sophie & Eric Rottée

↧

‘Vaderlanderkes’ in de kerk van Adegem.

April 22, 2014, 1:04 pm
$
0
0

‘Vaderlanderkes’ in de kerk van Adegem.

 

Kunstschilder Willy Van de Velde exposeert een GROOT OORLOGSTAFEREEL in de Sint Adrianuskerk te Adegem.

 

Het Groot Oorlogstafereel kan bezichtigd worden vanaf 25 april tot 4 mei 2014, elke dag van 10  tot 18 uur in de Sint Adrianuskerk te 9991 Adegem en u kan Willy Van de Velde aan het werk zien op de Kunstmarkt op 27 april 2014.

Om het terrein van de Groote Oorlog te evoceren legt WILLY VAN DE VELDE loopgraven aan op weg naar Het Groot Oorlogstafereel van 2,80 meter op 3 meter 20, met authentiek vaderlanderkes, t.t.z. kleine jute zakjes gevuld met zand, versperringen en prikkeldraad.

Het oorlogstafereel op doek stelt een stadsdeel voor in oorlogstijd, de lucht kleurt oranje - rood en licht en verwijst naar een vurige, brandende, gebombardeerde stad. Onderaan het doek geven de sombere, grijs-witte en zwartgeblakerde gebouwen een troosteloos beeld van wat oorlog betekent voor de mens in de stad of in het dorp. Het is een emotionele en boeiende weergave van wat de inhumane mens kan aanrichten. De twee tanks opzij van het doek komen aangereden in de verwoeste en geteisterde stad en verwijzen naar de inname van de stad door de vijandelijke bezetter.

Honderd jaar geleden brak de Eerste Wereldoorlog uit, 26 jaar later was er de Tweede Wereldoorlog en de machtsstrijd is eigenlijk nooit uit de wereld geweest. Na de Tweede Wereldoorlog was er de oorlog in Israël waar de zionisten zo snel mogelijk een eigen staat wilden oprichten na de genocide. Later volgden de revoluties in de landen in Oost-Europa terwijl momenteel nog altijd in talrijke landen dagelijks onschuldige slachtoffers vallen, mensen vermoord en steden verwoest worden. Conflicten overal ter wereld blijven aanslepen en andere landen laten zich beïnvloeden door verkeerde ideologieën, machtswellust van enkelen en overheersingsdrift. Oorlogen veroorzaken de complete ravage van steden, eeuwenoude gebouwen, kunstwerken, burgerhuizen, uitroeiing van minderheden, kortom oorlog staat aan de basis van de meedogenloze en respectloze vernielingen van vele menselijke verwezenlijkingen.

Het monumentale werk van Willy Van de Velde kan gelijk welke stad of dorp in oorlogstijd voorstellen en het blijft actueel. Vernietiging staat altijd aan het begin van een reeks conflicten die elkaar snel opvolgen op gelijk welk tijdstip waar ook ter wereld.

Het doek werd geschilderd tijdens de Opstand in Polen in 1992. Het oorlogstafereel kwam tot stand in opdracht van de voorzitter van de K.W.B. en de K.A.V., Mark Sierens om de kerk van Adegem te versieren tijdens de Kerstmisperiode. Oorlog tijdens de vredevolle dagen rond kerstmis blijft een gevoelig onderwerp.

Kunst en oorlog blijven met elkaar verweven. Kunstenaars, kunst, oorlog en verwoesting zijn ontegensprekelijk verbonden met de mens en de mensheid. Kersttijd brengt een boodschap van vrede maar die vrede is meestal van korte duur.

Als kunstschilder kwam Willy Van de Velde heel regelmatig naar buiten met zijn creaties en werd overal beschreven, gevierd en gelauwerd. Zijn originele creativiteit stelde hem regelmatig in de kijker en droeg bij tot een druk sociaal en vriendschappelijk leven die eigen is aan een kleinere dorpsgemeenschap.

Willy Van de Velde volgde als jonge knaap een opleiding in de “tekenschool” op de zolder van het huidige gemeentehuis Maldegem en studeerde aan de KUMA, Maldegem onder begeleiding van de alom gewaardeerd leraar Jef Van Maldegem en aan de academie in Brugge.

Willy Van de Velde heeft zijn pittoreske miniatuurschildersatelier in de achtertuin van zijn woning. Hij schildert landschappen tijdens alle seizoenen, havens, gebouwen, vooral kerken, water- en kerktorens, hoevetjes, kasteeltjes, bloemen, portretten en hoevedieren op het platteland. Hij schilderde alle kerktorens van het Meetjesland. Hij schildert op doek, op panelen en op “Boomse” pannen, wat een onvoorstelbare vaardigheid en kennis vergt. Een van zijn specialiteiten is het beschilderen van spijkerkoppen. Op een kopje van 4 millimeter diameter schildert hij landschapjes en dorpsgezichten.

Jarenlang stelde hij zijn werken ten toon, in de Gilde in Maldegem, in het uitstalraam van Robert Ronse langs de Noordstraat onder impuls van Denis Posman, hij nam regelmatig deel aan de kunstmanifestaties tijdens de WAK Maldegem, tijdens de verbroederingsfeesten, op tentoonstellingen in het C.C. Den Hoogen Pad en in het gemeentehuis. Hij kwam regelmatig in beeld tijdens uitzendingen van de Zevende Dag, de Droomfabriek en zelfs de V.R.T. kwam reportages maken over hem, over zijn leven en zijn werk. Hij restaureerde de “Kruisweg” in de kerk van Adegem en schilderde de prachtige triptiek “Hoop, Geloof en Liefde” in de winterkapel van de kerk, Hij schilderde de decors in de cinemazaal Cecilia, nu Optiek Coens.

Willy stelde ten toon tijdens een kunstweekend van het gemeenschapsonderwijs in Eeklo en in het schoolcomplex Leupegem in Oudenaarde (1996). Hij was aan het werk tijdens de Kapellefeesten in Maarke (1992) en nam deel aan de tentoonstelling van de landschapsschilders in de “Jan van Gent” te Kerselare (Oudenaarde).

Hij was lid van de “Vlaamse Ardennen Schilders Ateliers”, de V.A.S.A. die het omringende landschap op een creatieve manier probeerden weer te geven in Ellezelle en in Kwaremont (1989). Hij stelde ten toon in Oudenaarde (1990) in de kunstgalerij “Kerkgate” te Mater. Hij won de “Beker van Europa” op 22 april 2006 in Wezemaal. Hij nam deel aan de “Open Atelier Dag” ingericht door het Davidsfonds, aan “Montmartre op de markt” in mei 2005 en aan de tentoonstelling “Una Ounta Para Arte” in de voormalige kliniek van Dokter Eugeen De Lille, Kanunnik Andrieslaan, Maldegem. Hij nam deel aan hobbyfestivals (1999) en aan “l’Art dans la Rue” in Dinant.

Hij exposeerde in het “Kunstcafé” in Bredene. Hij nam deel aan de exposities van de “Stille Werkers” en hij exposeerde in de “Galerie Drokje” in Wierden in 2006.

Momenteel legt hij de laatste hand aan een maquette van de Sint Adrianuskerk in Adegem.

Willy Van de Velde en zijn echtgenote Annie De Zutter nemen deel aan het sociaal leven en aan talrijke exposities en zijn overal een bekend en geliefd kunstenaarskoppel. Voorlopig beheert het echtpaar fris en gezond en vol leven de kunstwerken, nemen ze deel aan tentoonstellingen en brengen zij hun vrije tijd door met kunst.

 

Link naar enkele foto’s van zijn omvangrijk werk:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5877491700726367937

 

Meer info over de WAK 2014:

Cultuurdienst Maldegem

Marktstraat 7

9990 Maldegem

tel.: 050 72 89 79

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

e-mail:  cultuurdienst@maldegem.be

www.maldegem.be/wak-erfgoeddag

www.facebook.com/UitinMaldegem

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

www.amateurkunsten.be/blog


 


↧
↧

Strafkamp Amersfoort sloeg diepe wonden .............

April 22, 2014, 1:16 pm
$
0
0

Strafkamp Amersfoort sloeg diepe wonden die slechts langzaam heelden en nooit werden vergeten.

 

Tijdens de Week van de Amateurkunsten 2014 van 25 april 2014 tot 5 mei 2014 komen talrijke kunstvormen en activiteiten aan bod in Groot - Maldegem.

 

Kunstenaar Jos Paridaen heeft de belevenissen van zijn grootvader, zijn vader en zijn ooms tijdens Wereldoorlog II in beeld gebracht in een kunstwerk dat tijdens  de WAK 2014 te  bewonderen zal zijn in het gemeentehuis van Maldegem. Het handelt over de ‘oorlogservaring’ van de familie Paridaen tijdens Wereldoorlog II en sluit dus aan bij het thema ‘De Groote Oorlog’.

 

De bijdrage van JOS PARIDAEN voor de WAK 2014 bestaat uit:

a.   Werk in de vitrine, Nieuwstraat 9: Menselijke figuren, emotie.

b. Tentoonstelling werk over het familieverhaal in het gemeentehuis Maldegem.

c.  Deelname aan de kunstmarkt in het centrum op de markt op zondag 27 04 2014.

 

Zoals operalegende Gerard Mortier (1943 – 2014) het formuleerde: ‘Kunst verzoent je niet met het leven, ze leert je er wel beter mee om gaan.’ brengen de kunstwerken van Jos Paridaen die zalvende troost die het grootste leed van het leven te verzachten. Zijn werk over ‘De Groote Oorlog’ is een bundeling van tekenkunst, schilderkunst en gemengde technieken.

Jos Paridaen is geboren op 19 december 1948 in St. Kruis, Aardenburg. Hij is de kleinzoon van JACOBUS PARIDAENdie op 8 juni 1944 samen met vier van zijn zonen werd opgepakt en op transport gesteld naar het concentratiekamp Amersfoort beschuldigd van illegaal luisteren naar Radio Londen. Vader Bernhard, zonen Georges, René, Staf en Marcel werden gevangen genomen en verbleven in het  Durchgangslager Amersfoort, in de bossen vlakbij Utrecht. Zij hadden zich te schikken naar de meedogenloze machtswellust van de beruchte ‘Drie van Breda’,Duitseoorlogsmisdadigers die na de oorlog een levenslangegevangenisstraf uitzaten.

Het kamp, gelegen in Leusden aan de zuidrand van Amersfoort, werd in 1939 in gebruik genomen als kazernecomplex voor Nederlandse gemobiliseerde militairen. Vanaf 1941 deed het voor de Duitse bezetters dienst als overgangskamp voor uitzending naar Duitsland, een werkkamp of strafkamp. Het waren overigens niet alleen politieke tegenstanders van het naziregime, er zaten ook opgepakte onderduikers die in Amersfoort werden 'voorbereid' op tewerkstelling in Duitsland, zwarthandelaren, sluikslachters, Joden en gijzelaars. Het kamp stond onder commando van SS-Obersturmführer Walter Heinrich.

Amersfoort was een berucht kamp. Kampbeulen als de SS'er Kotälla maakten er de dienst uit en werden door niets in hun barbaarse wreedheidbeperkt. De kapo's, gevangenen die leiding gaven aan andere gevangenen, traden meedogenloos op. De gevangenen moesten zwaar werk verrichten en de verstrekte voeding was onvoldoende om daaruit de nodige energie voor het werk te halen.

De familieleden van Jos Paridaen overleefden de afgrijselijke martelingen en werden vrijgelaten in Amersfoort maar moesten dan de weg naar huis te voet aanvatten, praktisch zonder kleding noch schoenen, door een bezet gebied tijdens de lange helse winter. Die voettocht duurde lang, was afmattend en gevaarlijk. Maar ze kwamen terug thuis. Zij konden heel moeilijk over hun ervaringen tijdens de deportatie spreken na hun terugkeer zoals de meesten slachtoffers van gruweldaden hun emoties inkapselden en probeerden te vergeten door te zwijgen. Zij hadden een gruwelijk oorlogstrauma opgelopen die tijd vroeg om te verwerken. Zij hadden teveel gezien en teveel geleden om het ter sprake te brengen zonder lijden en zij behielden er een blijvende aversie tegen de Duitse taal en ieder die de taal sprak. De nakomelingen van de gebroeders Paridaen hebben maar fragmentarisch verhalen gehoord en wat zij toch ‘opgevangen’ hebben is samen met de inhoud van een artikel,Familie Paridaen, “De Duitse overval in Sint-Kruis. Nl.” door G.A.C. van Vooren, uit: Bijdragen tot de geschiedenis van W.Z. Vlaanderen, N° 4, Heemkundige Kring W.Z. Vlaanderen 1976.

Jos Paridaen heeft de belevenissen van zijn familieleden in beeld gebracht in een kunstwerk dat tijdens  de WAK 2014 ten tentoongesteld wordt in het gemeentehuis van Maldegem. Het is een combinatie van olieverf, acryl, houtskool, potlood en gemengde technieken en handelt over de ‘oorlogservaring’ van de familie Paridaen.

Het geheel is het verhaal van de gevangenneming van zijn grootvader en zijn vier zonen. Links zijn de beelden die de angst en de afkeer voor de bezetter uitdrukken en van het verborgen leven van de Nederlander die alles wat hij wil doen in ’t geheim moet doen. Het beeld van de klaprozen in Sint-Kruis Nl. verwijst naar de oorlog, de klaprozen staan immers voor de oorlog. Een ander werk geeft weer wat de mannen meemaakten in het kamp. Wreedaardige Duitse bewakers en bloedhonden die hen die wilden ontsnappen doodden of terughaalden, verwondden, sloegen of martelden. De schijnexecuties maakten de gevangenen nog angstiger. Bepaalde details springen in het oog, het prikkeldraad, de Duitse helmen, de klaproos en de angstaanjagende hakenkruisen. Verder omvat de collage het schilderij van de gekwelde echtgenote en moeder Margriet die achterbleef en die zich zorgen maakte om haar man en zonen. Beelden spookten door haar hoofd van wat er met haar geliefden gebeurde. De achtergeblevenen, de echtgenoten van de zonen vragen zich af of er nog toekomst zal zijn voor hen samen. Verder is er het doodsbeeld van een van de broers die aan tyfus leed. De beelden drukken vertwijfeling uit. De figuren hebben constant een smartelijk doodsbeeld voor zich. De grafsteen met duifje is het graf van een bemanningslid van een neergehaald vliegtuig. De oorlogsbeelden rechts tonen een sprankeltje hoop. De geallieerden zijn op komst en meteen ook de ondergang van het Duitse Rijk.  De vlaggen duiden op de bevrijding. Als laatste beeld is er de thuiskomst, de margrieten omgeven de beelden van de ouders Paridaen en verwijzen naar, Margriet de naam van de moeder en echtgenote Paridaen.

Het geheel schetst meteen een beeld van eigentijdse conflicten, een teken van de menselijke machtswellust, dwaasheid en ijdelheid.

Zoals beroemde schilders de verwoesting en de meedogenloosheid die de oorlog met zich meebrengen (Guernica van Picasso, 1937) hebben vereeuwigd in een kunstwerk, zo kan Jos Paridaen de gevoelens uitdrukken op doek, die de vernedering van de menselijke ziel door de bezetter weergeven.

Troosteloos onheil inspireert kunstenaars tot intensieve creativiteit.  

“Opstaan, klimmen, maar ook struikelen en vallen”, zijn houdingen die gepaard gaan met emotie. Letterlijk, maar ook en vooral in de figuurlijke zin van het woord. Iets voor ogen hebben, de weg zoeken, klauteren, zweten en ploeteren, gedacht hebben de top te hebben bereikt, maar genadeloos naar beneden vallen, soms en maar al te vaak ten koste van heel veel pijn en kopzorgen. Een mens wordt ook in het werkelijke leven geconfronteerd met onmacht en overheersende, absolute dominantie, frictie, conflict en strijd. Helaas zien we daar al te vaak tragische voorbeelden van in Syrië, Azië, N. Korea enz. 100 jaar geleden brak wereldoorlog I uit en nog steeds woeden overal ter wereld oorlog en destructie, het vernietigen houdt nooit op. Ook in de directe omgeving en zelfs verborgen voor de buitenwereld botst de mens op overheersing en wordt teruggeslagen door onmacht. Jos Paridaen probeert op een subtiele manier enkele facetten van deze tragiek van het universele leven weer te geven in zijn indrukwekkende werken. Uiteindelijk zal hulp, medeleven en vriendschap, de negatieve krachten overwinnen, thema’s die weerspiegeld worden in zijn werken. Creatief werken gaat gepaard met zoeken en aftasten, vallen en opstaan, verwerpen en omarmen, verbazen en verachten, vechten en verliezen en soms grandioos verrast worden. De neerslag van een leefwereld, de natuur en de mens, de hoogte- en de dieptepunten van de samenleving, wordt weergegeven in de talrijke soms aangrijpende, maar ook speelse, levensechte doeken van Jos Paridaen.

Amersfoort, informatie via internet.

 

Link naar  fotoreeks:
 

 https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6001080812537938417


Meer info over de WAK 2014:

Cultuurdienst Maldegem

Marktstraat 7

9990 Maldegem

tel.: 050 72 89 79

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

e-mail:  cultuurdienst@maldegem.be

www.maldegem.be/wak-erfgoeddag

www.facebook.com/UitinMaldegem

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

www.amateurkunsten.be/blog


 






↧

DE VITRINES IN HET CENTRUM VAN MALDEGEM OGEN UITZONDERLIJK!

April 22, 2014, 1:50 pm
$
0
0

DE VITRINES IN HET CENTRUM VAN MALDEGEM OGEN UITZONDERLIJK!
 
Langs een parcours in het centrum van Maldegem krijgt elke voetganger een beeld van de verschillende manieren waarop getalenteerde kunstenaars rond het thema van de WAK 2014 ‘De Groote Kunst’ en ‘De Groote Oorlog’ hebben gewerkt.
Alle geëtaleerde werken vormen één verhaal: de verwoestende invloed van de oorlog overal ter wereld en de ogentroost die uitgaat van kunstvoorwerpen, deze keer in de vitrines van handelszaken en op de vensterbanken van vele privaatwoningen rond het gemeentehuisvan Maldegem van 25/04/14 tot 04/05/14  .

DE GRO(O)TE KUNST IN DE VITRINE, is een doorlopende tentoonstelling van werken van talrijke kunstenaars in het gemeentehuis en op diverse locaties in Maldegem-centrum. Onder het moto van “Art makes life great” (Carl Purcell) en ‘Kunstwerk zoekt vitrine’ exposeren talrijke kunstenaars hun werk.
In elk raam, in elke vitrine, op elke vensterbank in de omliggende straten van het gemeentehuis en in het gemeentehuis zelf vind je DE GRO(O)TE KUNST. De Maldegemse WAKKERS brengen hun werken tot bij de dorpsbewoners en de deelnemende vitrines herken je aan de rode WAK-bol.


Talrijke professionele en amateurkunstenaars hebben gewerkt rond ‘De Groote Kunst’ en ‘De Groote Oorlog’, beide thema’s zijn met elkaar verbonden.




ANNIE MATTHYS, is een veelzijdige kunstenares die veel energie,  inspiratie, gevoelens van blijdschap en verdriet verwoordt in haar doeken. Ze exposeert haar indrukwekkende reeks prachtige zeefdrukken met als thema De Groote Oorlog in de etalage van de vroegere OPTICOBA in de Marktstraat. Annie Matthys werd geboren tijdens de donkere maand december 1939, enkele weken voor kerstmis, enkele maanden voor de uitbarsting van de tweede wereldoorlog.
 Die tijd werd gekenmerkt door ontbering en angst tijdens de Duitse bezetting met daarna de moeizame wederopbouw van Vlaanderen. De generatie geboren voor de oorlog was gesterkt door een innerlijk verlangen om ergens in uit te blinken.
Zij worstelt met kleur en compositie in beelden die verwijzen naar een crucifix. Het kruisbeeld, symbool van  lijden en verwijzend naar het gehavend lichaam. Het figuratieve zinspeelt en reflecteert een hartverscheurend drama.

Lees reportage in:  http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/





RITA BUYSSE uit Oostburg, Nederland schilderde jarenlang het zomerse landschap van Zeeuws - en West - Vlaanderen. Voor haar is het spelen met kleur, water, licht en pigment een uitdaging.
Het water en de kreken refereren naar deondergelopen gebieden langs de Belgisch – Nederlandse grens tijdens de Duitse bezetting. Polders werden in de oorlog in Nederland en België onder water gezet. Het betoverende en het verraderlijke water volgens de omstandigheden en het tijdstip worden uitgebeeld.

Zij stelt tentoon in de Dagbladhandel MAXIM, Nieuwstraat 3 en in het gemeentehuis.

LOBKE DANNEELS stelt haar werk tentoon in DE VITRINE van de Baby - en Kinderkledijboetiek DOREMI Nieuwstraat 37, Maldegem en in het Gemeentehuis Markt, Maldegem. Lobke Danneels, laat zich inspireren door “De Groote Oorlog” die verdriet, angst, trauma, met zich meebracht. De reddeloze illusieloosheid en de wanhopige gevoelens worden verwoord door de kunstenares in sprekende en ontroerende kunstwerken. Lobke Danneels geeft deverschillende stadia van verdriet weer in haar werken, van integer en ingetogen verdriet naar zeer extravert… zie verder http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

 
 
 
 
 
 
JOS PARIDAEN stelt tentoon in de Nieuwstraat nummer 9 en in het gemeentehuis. Zijn monumentale compositie schetst een beeld van conflicten in de wereld, een teken van de menselijke dwaasheid en ijdelheid in oorlogstijd.

Zoals beroemde schilders de verwoesting en de meedogenloosheid die de oorlog met zich meebrengen hebben vereeuwigd in een kunstwerk, zo kan Jos Paridaen de gevoelens uitdrukken op doek die de wreedheden en de vernedering van de menselijke ziel door de bezetter weergeven in boeiende doeken.

Troosteloos onheil inspireert kunstenaars tot intensieve creativiteit. http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/







JOHAN SESSELLE draait en bewerkt het hout soms tot één millimeter dik, tovert het om in kunstwerkjes gekleurd met oliën. Hij ontdekt de schoonheid van de kankergezwellen of knobbels die de stammen van vooral paardenkastanje en kerselaar ontsieren. Hij ontplooit zijn creativiteit en drukt die uit in talloze sier- en gebruiksvoorwerpen. Bewondering, verbeelding, natuurlijkheid brengen troost. Hij exposeert in de Standaard Boekhandel, Tearoom Dolce Vita en Electrohandel Ysebaert. Hij demonstreert tijdens de KUNSTMARKT op zondag.

DANIËL DE PREST is segmentair houtdraaier en maakt prachtige werken in allerlei houtsoorten. Hij stelt ten toon in NATURELLE in de Nieuwstraat.

HENDRIK VAN DER JEUGHT, LETTERS KAPPEN IN STEEN. Hendrik Van der Jeught was altijd gefascineerd door mooie stenen (gele zandsteen, riviersteen). Waar hij ook kwam zochten zijn ogen mooie steen, de kleur, de vorm, de structuur en de hardheid trokken hem aan. Hij leerde “letters kappen”. Nauwkeurig en geduldig kapt hij urenlang aan de letters en geniet van zijn verwezenlijkingen. Stelt ten toon in Bakkerij Vanhamelen, Markstraat.
DORINE TAS : Zij exposeert in de vitrine bij Bakker DHONDT in de Nieuwstraat. Haar werken stralen rust uit, zij troosten en geven gelegenheid tot nadenken over alle positieve elementen van het leven. Het thema van de  WAK 2014 staat in het teken van de “De Groote Kunst” geïnspireerd doorde“Groote Oorlog”. Het creatief talent van Dorine TAS draagt in die mate bij dat zij een aanvaarding van het leven in al zijn facetten naar voorbrengt. De werken van Dorine TAS kunnen bewonderd worden ter gelegenheid van de (WAK) 2014 in haar atelier en tentoonstellingsruimte in de BEGIJNHOFLAAN 14 te Maldegem.Lees verder http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/








GOTHARD DE CONINCK stelt tentoon n.a.v. de erfgoedtiendaagse in het gemeentehuis. Uiteraard gaat het daar om groepswerk, maar de samenstelling van de tien posters in zaal Adegem heeft toch een persoonlijke toets meegekregen. Voor de WAK heeft hij zich beperkt tot slechts twee nieuwe werken. In het uitstalraam van RLM (Regionaal Landschap Meetjesland; hoek Schouwburgplaats en Markt, ooit Van Belleghem en eerder De Coninck) - bevinden zich vijf werken, waarin – gezien de locatie – natuur en/of landschap uit de streek moest aan bod komen, maar waarin ook de herinnering aan WO I meespeelt:

° vlindervleugel 1 (Koninginnepage): broosheid en vergankelijke schoonheid. De adering verwijst naar het loopgrachtenstelsel, waarin een goede verbinding en communicatie bepalend kunnen zijn voor leven of dood

° vlindervleugel 2 (Dagpauwoog): broosheid en vergankelijke schoonheid. Het oog verwijst naar de bomkrater, dominantie van rode kleur verwijst naar slagveld, kwetsuren, bloed, …

° zwam op geschonden maar levende boomstam (Fluweelpootje op Paardenkastanje in Sint-Annapark): vergankelijkheid, aantasting van nog jong leven

° collage met snip – bladnerven – papaverveld – volle maan: de snip is een waadvogel die gewoon is in de modder te ploeteren en goed gecamoufleerd is met zijn bruin vederkleed; in de verbeelding van de kunstenaar is het een soldaat die de wacht houdt in een loopgracht, de lange bek is zijn geweer.

Het Engelse woord "sniper" (scherpschutter) is afgeleid van het woord voor de jacht op "snipes", de Engelse term voor snip.

° oorlogsgedicht van Wilfred Owen, waarin een aalscholver op het ijs van het Schipdonkkanaal te Balgerhoeke (een plaats die erg is beladen met oorlogsherinneringen) de rol speelt van een dodelijk getroffen jong soldaat die op een winterochtend in de zon wordt geplaatst, in de hoop dat de zon hem weer tot leven kan wekken.

In het gemeentehuishangt een foto van dichter Willie Verhegghe (°1947) met op de achtergrond het gelaat van oorlogsdichter Wilfred Owen (°1893 + 04.11.1918).Gothard nam de foto tijdens Gedichtendag 2012 in Den Hoogen Pad te Adegem. (tekst van Gothard D.C.)

MARC VAN KERSCHAEVER,  

Schilderen is een fantastische, boeiende, leerzame en vooral creatieve zoektocht naar het verleggen van grenzen en het vinden van een eigen stijl.

De werken in ‘Kunst in de Vitrine’  voldoen aan het thema ‘de Groote Oorlog.’:

Het doek stelt “Orologsmasker” voor.

‘Schilderkunst’   www.degelekoning.blogspot.be/search/label/Schilderkunst; marc.vankerschaver2@telenet.be/
gsm 0496 104517 : www.degelekoning.blogspot.be

 

ROOS NUYTTENS exposeert in de vitrine van Loodgieter Piet Bollé, Markstraat.

Zij is afkomstig uit Heestert, tegen Kortrijk waar zij geboeid was door de weidse natuur, grote landschappen en de kleine pittoreske landhuizen en - huisjes. Zij schildert dierenvogels, dansers, , landschappen, kleine landelijke huisjes, bloemen (irissen, hortensia’s enz.), naakt naar model, stillevens, stadsgezichten, stranden, zeezichten geïnspireerd door haar omgeving, maar ook Nederland bracht inspiratie in Niervliet, Aardenburg en het Groede. Ze nam herhaaldelijk deel aan de.

Link naar enkele doeken van Roos Nuyttens:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5997668939270503185

 

ANNE MIE VAN COILLIE exposeert in de Dolce Vita, Markt Maldegem.. Dit jaar is het thema OORLOG. Ieder heeft voor zichzelf een stukje oorlog gewonnen en iets of iemand verdedigd. Natuurlijk mag dit niet vergeten worden, want zoveel ellende mag nooit meer gebeuren in deze moderne tijd. Zij liet zich inspireren door beeldhouwster Käthe Kollwitz. In oktober 1914 stierf haar zoon Peter in het oorlogsgeweld en kapot van verdriet beeldhouwde ze “Het treurende echtpaar” dat in het Praetbos in Vladso staat . Beelden van eindeloos verdriet, verlies , dat bij normaal denken verloren gaat . Beelden die als men ze eens gezien heeft onuitwisbaar in je geheugen blijven staan.
Lees reportages in: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/


 
 
 
 
 
 TRUI HOSTE heeft samen met twee andere kunstenaars een tentoonstelling gehouden in het “Rattenkasteel” van Waarschoot. Het thema was 'natuur-lijk' met de nadruk op 'lijk'. Zij schilderde dode dieren geschilderd in een periode dat zij moeite had met de vergankelijkheid, de dood van een zus. Trui nam deel aan de Wak 2013 en overal in de etalages, op het gemeentehuis konden haar sprekende creaties bewonderd worden.
Haar kleine beeldjes gewikkeld of gevangen in prikkeldraad staan ten toon in PENELOPE, Markstraat.

DE JEUGDlaat zich ook niet onbetuigd. In het kader van de WAK bood de jeugddienst op donderdagnamiddag 3 april workshops aan alle leerlingen van het 4emiddelbaar van de Zusters Maricolen, die doorgingen op de school, in het jeugdhuis, in het gemeentehuis en in het Dienstencentrum St. Jozef. Een workshop breien, haken, oorlogspoëzie, film en digitale fotografie werden er aangeboden en de creatiefste werkjes die er uit voortvloeien worden tentoon gesteld tijdens ‘Kunst in de vitrine’.

Het is meteen een ode aan de jeugd die toch telkens opnieuw haar scheppingskracht toont en in wie een gemeenschap vol vertrouwen uitkijkt naar de toekomst.
Verder exposeren de volgende gekende kunstenaars: Pol Verheylezone bij Electrohandel Ysebaert, Albert en Luc De Coninck, schilder- en fotokunst bij FOTOGRAAF DE CONINCK in de Nieuwstraat, Franky Versprille in de markstraat,  Peter Dezwaef in OPTIEK NELE COENS, Martin Evrard, Els Vannuffelen, Samya Hamid in NATURELLE, Rik Bracke in café DE GOUDEN LEEUW, dichteres Maria Sesselle in de bibliotheek en in de Standaard Boekhandel, Anita Verbiest bij schoenmaker  Dumon. 

Link naar de foto's van de kunstwerken in de vitrines:

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/20140426?authuser=0&feat=directlink


Een overzicht van wie waar exposeert, vind je op www.maldegem.be/wak-erfgoeddag of in de folder, die je aan het onthaal in het gemeentehuis kunt bekomen.

 
" In Flanders Fields"Marc Van Kerschaver
↧

OGENTROOST bij kunstenaars Dorine Tas en Magda Van den Abeele, Maldegem.

April 28, 2014, 4:46 am
$
0
0

OGENTROOST bij kunstenaars Dorine Tas en Magda Van den Abeele, Maldegem.

THUISEXPOSITIE van

MAGDA VAN DEN ABEELE en DORINE TAS.

 

Van vrijdag 25 april tot en met zondag 4 mei 2014 staan duizenden amateurkunstenaars in de schijnwerpers tijdens de Week van de Amateurkunsten, kortweg de WAK.

Magda Van den Abeele exposeert haar beelden in eigen tuinin de Kleine Katsweg 42 b, 9990 Maldegem tijdens de weekends en op 1 mei. Voor haar schilderijen en kleinere sculpturen kan je terecht na afspraak (050 71 69 49).
do 1 mei 2014 van 13:30 tot 18:00,

za 03/05/14 van 13:30 tot 18:00,

zo 04/05/14 van 13:30 tot 18:00

 

MAGDA VAN DEN ABEELEis geboren in Eeklo in 1946 maar is opgegroeid en heeft heel haar leven in Maldegem gewoond. Van jongs af aan was zij heel handvaardig. Zij had artistieke talenten en volgde schilderkunst aan de KUMA in Maldegem van 1958 tot 1967 o.l.v. de bekende Jozef Van Maldegem, gekend en gewaardeerd kunstschilder en leraar van Maldegem. Zij leerde vooral de kleuren kennen bij Jef Van Maldegem. Magda werkte met olieverf en pastel op zijde of doek. Haar levensdrang om scheppend bezig te zijn manifesteerde zich later onder de vorm van beeldhouwen. Zij volgde beeldhouwkunst in Eeklo en slaagde met grote onderscheiding. Haar creaties zijn grotendeels tuinbeelden maar ook interieurbeelden. De tuinbeelden zijn vereenvoudigd of vervormd, uitgevoerd in beton of polyester en haar interieurbeelden zijn in terracotta of brons vervaardigd.
Zij nam deel aan talrijke tentoonstellingen, in Mere, Zele, Eeklo, Moerkerke, Damme en verschillende keren in Maldegem.

Haar moto luidt als volgt: “Een kunstwerk heeft geen enkele betekenis zonder toeschouwer. Een kunstwerk wordt voltooid in de blik, wordt het niet bekeken dan is het niet af.”

Kunst is een dialoog tussen kunstenaar, kunstvorm en bewonderaar. Alle beeldjes en beelden zijn louter genieten. Niemand kan zich voorstellen hoe een kunstenaar in staat is om deze vormen te boetseren.

In het atelier in haar prachtige tuin werkt Magda Van den Abeele aan haar creaties. Haar tuin ligt te soezen in een overweldigend natuurlijk aanbod van bloemen, struiken en bomen. Niet alleen het decor is aantrekkelijk en bezienswaardig, het is de ideale werkplek voor de kunstenares. Haar kunstwerken sieren de natuurlijke omgeving zonder overweldigend te zijn. De kunstenares heeft oog voor rustgevende harmonie.

In alle rust en stilte kan zij zich uitleven aan het ontwerpen en maken van expressieve sculpturen en tuinbeelden met als thema “De naakte vrouw in al haar schoonheid”, al dan niet vereenvoudigd of vervormd, uitgevoerd in polyester of beton in de authentieke natuur. De grote, rustgevende, originele tuin van Magda is een kunstwerk op zich. De beplanting en de bloemenzee zijn weelderig en het resultaat van jarenlang intens en creatief bezig zijn met de natuur en kunst. Het is een trekpleister geworden voor vele kunstliefhebbers, een oase van schoonheid. De landelijke tuin vol verrassende hoekjes, en plekjes nodigt uit tot genieten tussen bijzondere tuinbeelden en kleine ornamenten. Haar kunstwerken en de tuin worden één, verbonden met de omliggende natuur. Eigentijdse kunst wordt verweven met de natuurlijke achtergrond. De beeldentuin op het mooie plekje grond is het geliefkoosde plekje van de kunstenares. Hier laat zij ook de anderen meegenieten van haar uitzonderlijke talenten.

Haar interieur is doorweven met schilderijen en prachtige beeldjes in terracotta of brons. De kunstenares getuigt van zin voor smaak en conformiteit. Talrijke schilderijen, schilderijtjes, beelden en beeldjes vormen een evenwichtig, rustgevend, oogstrelend geheel. Ook dat is een kunst.

 

Link naar de werken van Magda van den Abeele:

 

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994683892054619953

 

 

Tijdens de Wak 2014 stelt de Maldegemse kunstenares DORINE TAS haar werken ten toon in haar eigen atelier en tentoonstellingsruimte, Begijnhoflaan 14 te Maldegem.

DORINE TAS werd geboren op 3 december 1943 in Brugge en woonde heel haar leven in Maldegem. De enthousiaste en stimulerende kracht van haar gezin ligt aan de basis van haar gedreven scheppingsdrang op diverse terreinen. Zij is bijna 50 jaar lang de echtgenote van Eric Versieck, bovendien is zij de mama van Annick en Jan en de oma van Laura en Lisa. Allen motiveren haar om haar bruisende creativiteit vorm te geven op verschillende manieren.

Heel haar leven stond in het teken van positieve scheppingskracht. Zij kan mateloos genieten van het vervaardigen van fijne creaties in allerlei kunstvormen. Handwerk, borduren, naaien, breien, haken en knutselen waren van jongs af aan haar lievelingsbezigheden. Jarenlang was zij innovatief en ondernemend bezig in haar handelszaak Breiwol Pinguin in de Markstraat, Maldegem. Zij maakte haar talrijke klanten vertrouwd met de nauwkeurige en de soms ingewikkelde technieken van het handwerk, haken en breien, niet te onderschatten handvaardigheden die precisie, aandacht, geduld en intelligentie vragen.

Zij had daarnaast nog veel uitlaatkleppen die automatisch leidden naar een brede waaier van artistieke activiteiten. Het bloemschikken, het creëren van unieke en stijlvolle bloemstukken lag aan de basis van haar originele doeken. Later wilde zij ontroerende, eenvoudige schoonheid vastleggen op “zijde” en op “doek” en zij slaagde wonder wel in haar opzet.

Deze amateurkunstenares is grotendeels een “selfmade” talent dat getuigt van een indrukwekkende veerkracht en ongebreidelde scheppingskracht.

Zij nam regelmatig deel aan de Week van de Amateurkunsten. Haar talrijke, succesvolle en sfeerrijke tentoonstellingen vormden de kroon op haar werk en stimuleerden haar om jarenlang intensief en geestdriftig bij te scholen. Haar ongebreidelde energie, haar aanhoudende en onuitputtelijke werklust en verbluffende scheppingsdrang droegen zeker bij tot de evolutie van haar werk. Haar creaties zijn een verrijking, een wandeling door een artistieke wereld die bewondering, verwondering, troost en vreugde brengt.

Zij volgde lessen in groep bij Rita Van Loockewaar zijde aanvankelijk haar medium was. Haar echte passie kwam tot leven bij haar lerares Vera Buyse waar ze iedereen verbaasde met haar gevoelige, tere doch stijlvolle creaties en geslaagde felle kleurencombinaties. Het heldere kleurenpalet is duidelijk afgelijnd en straalt rust uit. Het bewonderen van haar werken beroert en geeft zachte, innerlijke vreugde. Wat ongeveer 20 jaar geleden begon als “zijde schilderen” is door haar creativiteit, haar werklust, haar enthousiasme, haar interesse en haar leergierigheid ontwikkeld tot volwaardig acryl schilderen.

Ze gaat geen enkel thema uit de weg. Zij brengt eenvoudige onderwerpen uit het leven gegrepen, tulpen, rozen, klaprozen, zonnebloemen, fruit, sneeuwlandschappen, stillevens, hoevetjes, mensengroepen, kopjes en tere, ranke meisjesfiguren in sierlijke gewaden in al hun beloftevolle schoonheid en in een grote, sprankelende verscheidenheid. Zelfbewust zoekt zij vastberaden een eigen spoor. De nauwkeurigheid waarmee zij schildert vindt haar oorsprong in haar handvaardig verleden. Haken, breien, borduren kortom alle handwerken volgen een bepaald patroon dat nauwgezet gevolgd en weerspiegeld wordt in haar werk.

Zij schoolde zich in beide kunstvormen op een doeltreffende manier. Gestimuleerd door de groep kunstenaars heeft zij een niveau bereikt dat de meesten in haar branche haar niet zullen nadoen. Zij is een vaste waarde in de kunstenaarsgroep en verbaast steeds iedereen met de niet aflatende energie, onuitputtelijke smaak en tomeloze inzet die enkel bewondering en waardering afdwingen. Zij is als een zacht glanzende, hoopgevende ster aan het firmament van de amateurkunst. De bewonderaar ervaart een gevoel van verrijkend welbehagen bij het zien van zoveel fraais.

De werken van Dorine Tas stralen rust uit, zij troosten en geven gelegenheid tot nadenken over alle positieve elementen van het leven. Het thema van de  WAK 2014 staat in het teken van de “De Groote Kunst” geïnspireerd doorde“Groote Oorlog”. Klaprozen als symbool van de oorlog. Het creatief talent van Dorine TAS draagt in die mate bij dat het zachte gevoelens opwekt, troost en rust brengt. Een aanvaarding van het leven in al zijn facetten.

Link naar fotoreeks van de werken van Dorine Tas:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994715709761528545zie Picasaweb.

De werken van Dorine TAS kunnen bewonderd worden ter gelegenheid van de WEEK VAN DE AMATEURKUNSTEN (WAK) 2014 in haar atelier en tentoonstellingsruimte in de BEGIJNHOFLAAN 14 te Maldegem. (Verwoord aan de hand van notities van de kunstenares).

Iedereen is van harte welkom, de toegang is gratis.

Maandag 28 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Vrijdag     2 mei 2014 van 14 uur tot 18 uur.

Zaterdag  3 mei 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Zondag    4 mei 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Link naar fotoreeks van de werken van Dorine Tas:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994715709761528545zie Picasaweb.


 
↧
Search

Openingsfeest WAK CC De Grote Post Oostende

April 28, 2014, 6:06 am
↧
↧

Het is geen leven zonder...

April 28, 2014, 7:27 am
$
0
0

Tijdens het openingsevent van de Week van de Amateurkunsten op vrijdag 25 april 2014 bracht Griet Op de Beeck een live column. Haar warm pleidooi voor de noodzaak van kunst werd fel gesmaakt door het publiek!



            Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar ik vind het spijtig dat dat ook bij het leven hoort: tanken, bijvoorbeeld, zeker in de winter als het koud is en je vaststelt dat dat klepje wat ervoor zorgt dat je de hendel niet vast moet blijven houden, wéér kapot is. Of wachten aan de balie van de supermarkt, omdat je alleen dáár de juiste vuilniszakken kan kopen, en niet gewoon in de winkel, samen met je andere boodschappen. En fietsbanden oppompen, overschrijvingen doen, het geluid van stofzuigers verdragen, en de geur, de schotelvod gebruiken, in overvolle treinen reizen en net naast die mijnheer staan die alleen maar oksel was, formulieren invullen en ze op tijd terugsturen, luisteren naar mensen die altijd weten wat ze willen, luisteren naar heilige soorten van zelfgeclaimd groot gelijk, aangetekende zendingen afhalen, hondenstront van schoenen proberen te krijgen, groene thee drinken. Ik bedoel maar: ze doen ons wat aan, in dit leven waar we sowieso al niet zelf om hadden gevraagd en dat ons op het eind ook nog eens fataal wordt. En toch staan we op, alle dagen weer, en doen we aan beginnen. Met de dag, die van alles brengt.
            Ik vraag mij dat ongeveer elke ochtend af, waarom ik het vandaag zou doen. Waarom ik niet gewoon zou blijven liggen, eigenlijk, voor altijd?
Maak vooral zelf de oefening ook eens, maar als ik terugdenk aan pakweg de laatste drie momenten waarop ik intens blij was dat ik mezelf die ochtend toch weer onder de douche had gejaagd, dan hadden die weinig te maken met het praktische leven dat ik weer eens geregeld had gekregen, of met in mijn eentje iets slims te hebben bedacht, of met de berekening van de erfenis die wat gunstiger uitviel dan verwacht. Het ging over dingen die niet uit te drukken zijn in cijfers of andere meetbare resultaten, het ging om dat wat aan alle simpelste woorden ontsnapt. Om combinaties van getroffen worden, warmte voelen, schoonheid ervaren, nabij zijn, bij iets of iemand, ontregeld en verward raken en daar opeens iets van helderheid naast kunnen plaatsen, nietsontziend ontroerd zijn, zien en gezien worden, gewoon voor wie en wat je dan allemaal bent, mij verbazen, er zomaar bij mogen blijven terwijl iets ontstaat, daar en dan.
            Ik bedoel: het ging om kwesties van het hart. En het is net dat hart dat wij verwaarlozen. En dan doel ik niet alleen op politici die met uitgestreken gezichten bepaalde voorstellen introduceren en doen alsof we daar allemaal beter van zullen worden, of industriëlen met een heilig geloof in vooruitgang door louter winstbejag, of op blind en doof geworden geweldplegers ten bate van hun goede zaak. Maar dan heb ik het ook over ons allemaal.
            Collectief lijken we te hebben afgeleerd om hard naar dat hart te kijken. U denkt misschien van niet. Maar sta er maar eens bij stil. Want dat gebeurt namelijk elke keer als we bang zijn om stil te staan bij dat wat we ten diepste voelen. Elke keer als we ons verstoppen achter volle agenda's, uit schrik voor de stilte, en onszelf wijsmaken dat het almaar druk hebben ook leven is. Als we afwijzen wat we niet kennen, gewoon omdat we het niet kennen. Als we berichten versturen met smiley's omdat we het anders niet durven te zeggen. Als we ons niet afvragen waarom we al zes keer tegen diezelfde muur aan zijn geknald en er gewoon een zevende keer keihard op afstormen. Als we doen alsof we het niet gemerkt hebben. Als we weer ja zeggen terwijl we eigenlijk nee bedoelen, of omgekeerd. Als we stoer proberen de indruk te wekken dat we alles kunnen, altijd, en ook nog alleen. Als we onder matten vegen, weigeren stil te staan, niet echt doordenken, vakkundig wegvluchten. Als we beweren dat we nu eenmaal moeten leren tevreden te zijn met wat is. Als we alles wat ertoe doet almaar verzwijgen voor wat we dan de lieve vrede noemen. Als we liefdeloos omgaan met mensen en dingen, omdat ze dat ook met ons hebben gedaan. Als we niet kunnen geloven dat we het echt wél verdienen. Als we vergeten wat we waard zijn. Als we eigenlijk al lang geleden gestopt zijn met echt te leven en onszelf aanpraten dat het gewoon een kwestie is van doorgaan.
            En dáár zit voor mij de noodzaak van kunst. Omdat elk boek, elk schilderij, elke voorstelling, elke melodie, elke film, en dus ook elke mens die dat maakt, probeert om ons te raken, te  troosten, ontregelen, benevelen, verontrusten, verwarmen, vermurwen, omarmen, ontroeren, confronteren, wakker houden, bij te leren, te herdefiniëren en te doen verlangen. Kunst brengt samen, én werpt je terug op jezelf, en altijd pleegt het een aanslag op onze harten, herinnert het ons eraan dat we dat hebben. En dat nemen we mee, bewust of onbewust, misschien niet elke keer, maar minstens nu en dan, en dat dragen we uit. Ook naar de mensen die niet met ons in dat theater of die cinema zaten, die dat gedicht niet hebben gelezen, die installatie niet hebben gezien, of dat nummer nooit zullen horen. En zo brengt kunst meer hart in een wereld die dat zo goed kan gebruiken.
            En natuurlijk brengen de kunsten ook economische dynamieken teweeg, en creëren ze werkgelegenheid. En natuurlijk krijgen banken en aanverwanten óók subsidie en zou dat dus al lang geen vies woord meer mogen zijn. Maar laten we weigeren om het daarvan af te laten hangen, van het nut, het geld, de meetbare resultaten. Laten we beseffen dat er veel meer op het spel staat. Laten we nooit vergeten dat alles wat goed is moet komen van mensen die weten dat hun hart klopt en dat durven laten meespelen. Laten we begrijpen dat we ons bed uitkomen, elke ochtend, en doen wat moet gebeuren wil de wereld blijven draaien, omdat het soms zo de moeite wordt, hier te mogen zijn, en wel door dat wat ongrijpbaar blijft.
            Ik heb dat ooit eens gezegd, ergens: kunst kan misschien niet de wereld redden, maar af en toe wel een mens. Dat ik daar zeker van was. Omdat ik dat zelf al had zien gebeuren. Maar wat is de wereld anders dan een mens en dan nog één en nog één en nog één.
            Dus in godsnaam laten we ze koesteren: de kunsten, artiesten – groot en klein, ook de vrouw die op de fiets zingt, zo hoog als de vogels kunnen vliegen, en de man die zijn vers geschreven gedicht voorleest aan zijn geliefde. Laten we leven en nooit meer vergeten dat dat meer is en mag zijn dan zomaar doen wat moet gebeuren en dan weer gaan slapen. Voor zo ver we weten hebben we er namelijk maar één, toch?


Column door Griet Op de Beeck
ter gelegenheid van de Week van de Amateurkunsten 2014
http://www.wak.be 
http://www.grietopdebeeck.be 
↧

DE ALLERKLEINSTE ARTIESTEN IN DE KUNSTACADEMIE, MALDEGEM.

April 29, 2014, 4:52 am
$
0
0

DE ALLERKLEINSTE ARTIESTEN AAN ’T WERK IN DE KUNSTACADEMIE.

 

De Kunstacademie Maldegem zette alle kunstenaars van klein naar groot in de kijker tijdens de Week van de Amateurkunsten 2014.

 





De OPENDEURDAGEN in de KUMA gaven de kunstliefhebbers de gelegenheid om de werken van de leerlingen en studenten van de verschillende graden te bewonderen in de talrijke klassen, gangen en schildersateliers.

De meeste kunstenaars hebben hun opleiding genoten in een kunstacademie, in een dans-, woord-, schrijf- of muziekacademie en konden op die manier hun leven kleur en meer zin geven met aangeboren of verworven talent onder leiding van gemotiveerde en getalenteerde leerkrachten.

Wie beschikt over een talent draagt een positieve boodschap uit van verwondering, bewondering, blijdschap, enthousiasme en scheppingsdrang. De ontwikkeling van talenten betekent een meerwaarde voor de persoonlijke levenskwaliteit en voor de maatschappij in het algemeen. Tentoonstellingen, concerten, voorstellingen, toneelstukken, kortom alle artistieke evenementen worden enthousiast en vreugdevol gedeeld met de leden van de samenleving.

Dit jaar waren veel artistieke producties van de leerlingen en de studenten van de KUMA  geïnspireerd door het WAK-thema 2014, ‘De Groote Kunst’met als rode draad doorheen het ganse gebeuren,‘De Groote Oorlog’, de herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog.

Talrijke oud-studenten exposeerden hun werken in het plaatselijke gemeentehuis en in de vitrines van de handelszaken errond. Het is een mooi gebaar om de werken van de kunstenaars ten toon te stellen op de plaats, onder het dak van het gemeentehuis, waar meer dan zestig jaar geleden de gemeente, een ‘tekenschool’ inrichtte voor de bevolking. In de jaren veertig-vijftig werd er ‘tekenles’ gegeven op de zolders van het gemeentehuis. Talrijke jongeren kregen er een teken- en kunstopleiding. Meester De Lobel gaf ‘tekenen’, architecten gaven les in bouwkundig tekenen en de nog steeds gekende Jozef Van Maldegem gaf schilder- en beeldhouwkunst.

Later deelden en begeleidden professionele kunstenaars zoals o.a. Pol Verheylezone hun kennis en vaardigheid met hun leerlingen in het vroegere ‘Hospitaal’, nu de kunstacademie, kortweg de KUMA.

De gemotiveerde leerlingen hebben er hun activiteiten mee kunnen verrijken op artistiek vlak, professioneel maar ook als amateur. Zij smaken tot op heden de genoegdoening van het eindresultaat.

Tijdens de WAK exposeerden de afstuderende leerlingen hun werken in de KUMA, IN VITRO EN IN OPEN ATELIERS.

De KUMA is beslist een meerwaarde voor de gemeente waar geen enkele inspanning te veel is om het alle bewoners van ons dorp aangenaam, interessant en levendig te maken. Alle artistiek begaafde mensen hebben de mogelijkheid opleidingen te volgen of te laten volgen door hun kinderen, zodat heel wat talent en levenskwaliteit en -vreugde niet verloren gaan. Het is belangrijk dat vooral de kinderen, de jongeren de mogelijkheid hebben hun artistieke talenten te ontplooien op een gezellige, ontspannen en creatieve manier. Scheppen, creëren en tentoonstellen maken de mensen blij en gelukkig in het leven.
Het indrukwekkende team van directie en leerkrachten van de KUMA en de Academie voor Muziek, Woord en Dans ondersteunen het talent in Maldegem. Maldegem, een van de grootste en de mooiste gemeente in België, heeft de ruimte en de mogelijkheden om professionele en amateur kunstenaars hun werken te laten uitstallen. Kunstminnende Maldegemnaars worden op de hoogte gebracht van wat groeit en leeft in Maldegem op artistiek vlak. De opleiding van de kinderen, van de jeugd zijn de meest hoopgevende investeringen voor de toekomst.

Link naar de foto’s:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6007609645095136641

WAK-activiteiten in de KUMA: 

WAK - Open Atelier in de Kunstacademie Maldegem - KUMA, Mevr. Courtmanslaan 82, 9990 Maldegem

Ateliers lagere, middelbare en hogere graad zijn OPEN VOOR HET PUBLIEK tijdens de lesuren:

ma, woe van 13:30 tot 22:00,

do  van 13:30 tot 17:00,

vrij van 18:00 tot 20:00,

zat  van 09:00 tot 12:30

Links:  www.academiekuma.be


Meer info over de WAK 2014:

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

www.blog.amateurkunsten.be/

 
↧

Tango Zarandeo

April 29, 2014, 12:42 pm
$
0
0




10u15, Zondag 27 april, de Ten Miles van Antwerpen. Het is nog maar af te wachten of er straks volk zal zijn in zaal Zirkus voor Tango Zarandeo, een ensemble muzikanten die op één of andere wijze een sterke voeling heeft met het zuiden. Ze spelen tango muziek. Ik ben geen kenner, maar heel nieuwsgierig naar hoe het zal zijn tango muziek te horen, zonder daar twee gepassioneerde en passionele dansers bij te zien. Het is ondertussen 10u30 en de koer voor de zaal en cafetaria begint goed vol te lopen. Een divers publiek, veel jonge mensen, maar ook oudere mensen zijn vertegenwoordigd.

We worden in de zaal geleid en als iedereen zijn plaatsje gevonden heeft, is het duidelijk dat de zaal toch goed gevuld is. Een rood, rozig licht beschijnt de muzikanten en geeft de warme tango-sfeer weer. Het aperitief-concert wordt ingezet met ‘No Strings Attached’, het ensemble waar de violist Cathy Janssens bij speelt.
Zij spelen vijf klassieke stukken en dan kan er echt begonnen worden met het tango-concert. Het volledige ensemble zet zich nu. Cathy Janssens, nog steeds op viool, wordt nu vervoegd door een alt-viool, bespeeld door Isa May Kennes. Een pianist, Serge Vanhoffelen en bassist, Willy Bynens komen mee op het podium. Maar ook de organisator, Freddy Van Beek, speelt een muzikale rol in het geheel. Hij neemt een accordeon mee op het podium die een mooie klank toevoegt aan het geheel. Een mysterieuze man in zwart kostuum gaat achter de muzikanten zitten. Zijn rol is voorlopig nog niet duidelijk. De muzikanten zetten het concert in met twee mooie stukken. De pianist zit duidelijk mee in het temperamentvolle van de muziek. Zijn vingers geven duidelijke intensiteit aan.
 
 
Bij het derde nummer wordt de rol van de man in het zwart duidelijk. Miguel Torres Marrero. Hij brengt de passie in het verhaal. Hij is zanger en geeft hier ook duidelijk zijn gevoel bij de tango over. Tussen nummers door krijgt hij goed overgebracht waar de tango voor staat. Tango geeft altijd een soort van melancholie, of soms zelf heuse dramatiek. De milonga is een vrolijkere versie van de tango. Ze komen beide aan bod. Eén nummer wordt geïntroduceerd als liefdesbrief, voorgelezen door Miguel. De tragiek van een stuk gelopen liefde. Het raakt me en neemt me mee naar gevoeld liefdesverdriet. Volgens mij heeft hij daarmee bereikt waar hij op hoopte. Gevoelens losweken bij het publiek. Naast zijn overduidelijke passie en enthousiasme, is het soms wat jammer dat de rest van het ensemble er in vergelijking soms wat stoïcijns lijkt bij te zitten. Het zou fijner zijn bij hen ook net iets meer zuiders panache terug te zien.

Het aperitiefconcert is voor mij een geslaagde introductie tot de tangomuziek. Als ik een volgende keer de kans heb zo een optreden mee te pikken, zal ik het zeker doen!

Achteraf heb ik de kans om nog even samen te zitten met de organisator en accordeonspeler, Freddy Van Beek, de zanger, Miguel Torres Marrero en de pianist Serge Vanhoffelen.


Dus, de pianist, de zanger en de organisator en ook accordeonspeler. Heeft u de groep bijeengeroepen of hoe is de groep tot stand gekomen?

Freddy Van Beek: Wel, ik heb hiervoor nog enkele groepen gehad, maar er vallen altijd wel mensen weg, er komen mensen bij, dat gaat wat geleidelijk aan. Hiervoor hadden we dus een formatie met twee mannelijke violisten. Van daaruit is nu deze groep ontstaan, met twee vrouwelijke violisten...

… om wat tegengewicht te bieden?

Freddy Van Beek: (lacht)Ja, we moesten voor een beetje contrast zorgen ja.

Hebben de groepen die u vooraf heeft gehad, altijd tango muziek gespeeld?

Freddy Van Beek: Ja. In een heel lang verleden heb ik ook groepjes gehad die andere muziek speelden, maar dat is al heel erg lang geleden. De laatste jaren is het altijd tango geweest.

Hoe zijn jullie eigenlijk bij elkaar uit gekomen? Kenden jullie elkaar al van in de muziekwereld of hebben jullie elkaar gevonden door de interesse voor tango of hoe heeft u de formatie, of formaties doorheen de tijd, gevormd?

Freddy Van Beek: Hoe is dat gegaan ja? (Kijkt naar Serge) Hoe ben ik bij jou uitgekomen? Ik weet het niet meer.

Serge Vanhoffelen: Het is eigenlijk een opeenvolging van contacten. Eén persoon kent iemand die nog iemand anders kent en uiteindelijk kom je zo tot een groep waar het klikt, die zin heeft om samen tango te spelen.

Freddy Van Beek: Ik ben in '92 begonnen met tango dansen. Op dat moment was ik zelf wel al muzikant, maar in de nog geen tango muziek aan het spelen. Dus ik heb eerst jaren zelf gedanst en ben dan pas met de muziek begonnen.

Jullie naam, Tango Zarandeo, wat betekent dat?

Freddy Van Beek: Zarandeo is eigenlijk een heel subtiele dansfiguur in de tango-dans. Het is eigenlijk niet meer dan de dame even wiebelen. Ik weet geen juiste vertaling, maar het is een hele kleine beweging.


Miguel Torres Marrero: Shaken! (Iedereen lacht) Maar niet te hard hè! Voor de muziek heeft het niet echt een betekenis, het komt echt uit de dans.

Op welke manier willen jullie zelf liefst spelen?

Freddy Van Beek: Wij proberen eigenlijk twee zaken te doen. Enerzijds is er het concertgebeuren, zoals nu ook vandaag. Anderzijds spelen we ook voor dansers zelf. Er zijn wat men noemt “milonga's”, dat zijn dansnamiddagen waar iedereen gewoon vrij naartoe kan komen en kan dansen. Daar is dan ook een dj en daar proberen wij dus ook met onze live muziek aanwezig te zijn.

Naar volgend jaar toe is er wel het idee dit dansgebeuren in onze concerten te integreren. We willen er iets mee doen, er is zoveel vraag naar.

Anderzijds krijgen de mensen wel een beter beeld van wat tango is. Het is niet alleen de dans, de muziek is natuurlijk ook een essentieel onderdeel. Door zonder dansers op te treden wordt daar ook wel de focus op gelegd.

Jullie spelen momenteel muziek van Sjostakovitsj tot Piazzolla, hebben jullie de wens zelf ooit muziek te schrijven of is dat niet aan de orde?

Freddy Van Beek: Ik denk niet dat dat er ooit zal inzitten nee. Tenzij Serge zin heeft zich eens te laten gaan? (Kijkt naar Serge).

Serge Vanhoffelen: Nee, dat hoeft niet nee. Ik denk dat we toch vooral proberen het repertoire van de meer klassieke tango te spelen. Je hebt heel veel genres binnen de tango. Je hebt de muziek die aansluit bij de muziek van de jaren '20, '30, die hele jazzy muziek. Zoals Piazzolla bijvoorbeeld. Je hebt zoveel stijlen en veel recentere tangomuziek. Wij proberen meer de klassieke van de vooroorlogsse tango te spelen.

Freddy Van Beek: Het repertoire is zo groot van alleen tangomuziek, dat je daarmee alleen nog lang voort kan. En er dus geen noodzaak is zelf te gaan schrijven. We proberen het zelf ook zo origineel en gevarieerd mogelijk te houden.
 
Er zijn wel wat klassiekers, zoals Piazzolla, die wel elke keer terugkeren, maar voor de rest is het heel divers en zijn er niet per se vaste componisten.

Miguel Torres Marrero: Er zijn echt duizenden tango's. Natuurlijk zijn er ook verschillende periodes, wij proberen dan elke periode wel aan bod te laten komen met verschillende tango's. Binnen elke periode is er meestal wel een componist die er moet bij zijn. Zoals van de actuelere periode dat Piazzolla is. We proberen zowat de beste van elk tijdperk te betrekken.



Serge Vanhoffelen: Het is misschien wel wat verwarrend over componisten te praten, want je hebt eigenlijk enkele standaards, zoals in de jazzmuziek. Die zijn dan door een heel aantal verschillende groepen uitgevoerd, met elk een eigen versie als resultaat.

Freddy Van Beek: Misschien is dat dan eerder onze wens. Ooit een eigengemaakte versie van één van de grotere componisten hebben. Elk orkest heeft zijn eigen manier van spelen en daarmee iets kunnen doen, zou wel fijn zijn.
 
 
 


Wat vinden jullie belangrijk om over te brengen met in de musiek?

Miguel Torres Marrero: Een beetje van alles eigenlijk. Zeker omdat er in Europa nogal een afgelijnd beeld heerst van de tango. “Tango is dans en niet meer”. Wij weten natuurlijk dat het iets meer is, en dat proberen we heel hard over te brengen en te laten zien. Daarom dat we er ook bij zingen, en de teksten voordragen. De teksten vertalen, vinden we ook heel belangrijk. Net omdat die teksten zo poëtisch zijn en zo belangrijk. Want de meeste Europeanen verstaan geen Spaans natuurlijk. Wij willen delen met de mensen wat wij zo mooi vinden.

Freddy Van Beek: De meeste Europeanen kennen de tango alleen van de Europese tango. Wij willen ze net laten kennismaken met de roots van de tango en dat is iets helemaal anders. Ook in de dans zie je dat erg sterk. Als je naar Europese tango kijkt, dan staan de partners met de hoofden van elkaar weg. In Argentinië is het natuurlijk omgekeerd. De hoofden heel dicht bij elkaar. Maar op het moment dat het naar Europa is overgewaaid, was de invloed van de Kerk nog heel sterk. En op die manier dansen, kon niet. Dus moest er afstand zijn.

Miguel Torres Marrero: Ondertussen is dat niet meer van toepassing, maar weten de mensen nog altijd niet hoe het dan wel gedanst moet worden.

Freddy Van Beek: Tweede verschil is: in Europa loop je figuren, terwijl in Argentinië iedere danser zijn eigen figuren maakt. Dat is een heel groot verschil.

Serge Vanhoffelen: Als je Europese tango speelt, dan klinkt dat toch iets mechanischer. Een vast ritme. Terwijl in Argentijnse tango heb je van die accenten en tegentijden. Het ontstaat meer, het is meer een buikgevoel.Dat buikgevoel willen we graag overbrengen.

Als jullie geïnteresseerd zijn geraakt ook eens te proeven van de Argentijnse tango muziek, kan je Tango Zarandeo vinden via http://www.tango-zarandeo.be.
 
Jessica Guilliams (Tekst), Eric Rottée (Foto)
 
 
↧

Amateurkunstenaars uitgedaagd in Heist-op-den-Berg

May 1, 2014, 11:50 am
$
0
0

Amateurkunstenaars uitdagen. Dat is de opzet van het traject dat CC Zwaneberg en het M KHA vooropstelden i.h.k.v. de WAK. Door thematisch te werken (oorlog & kunst), door kunstenaars te prikkelen en weg te trekken uit hun klassieke denkkaders. Fik Van Gestel en Wannes Lecompte, twee bevlogen artistieke coaches, gingen enkele weken lang aan de slag met 13 lokale kunstenaars. Met eigenzinnige creaties tot resultaat.
Dit jaar hanteert Heist-op-den-Berg voor het eerst een ander concept, lichten An (cultuurbeleidscoördinator) en Mieke (cultuurfunctionaris) toe. Met succes. Fier loodsen ze ons door de verzorgde expo. Bij elk werk hoort een verhaal, van semi-illegale praktijken tot grapjes over de kostprijs van nieuwe potloden. Het was niet altijd een makkelijke weg. Omgaan met kleine ontgoochelingen en het wisselend engagement van de artiesten hoort er nu eenmaal bij. Maar de meeste kunstenaars mogen finaal spreken van een artistiek groeiproces.
Het M KHA ontleende vier werken uit haar collectie. Kandidaat-deelnemers dienden een uitgewerkt concept, alias projectvoorstel of idee in: een motivatie tot deelname en korte toelichting  over hun interpretatie van de topwerken. Na een selectie genoten ruim 10 kunstenaars van 4 intense coachingsmomenten (met huiswerk!) en 1 atelierbezoek. Een verrijking, een uitdaging, een kans om dieper te graven en het beste uit jezelf te halen. Grootse Kunst. Met aandacht en passie gemaakt.
Fijn gedaan. En een mooi voorbeeld van hoe amateur- en professionele kunstenaars elkaar kunnen vinden en versterken.
Proficiat!







↧
↧

'ALLO 'ALLO ! This is Nighthawk calling from ...

May 1, 2014, 12:11 pm
$
0
0
Erpe Mere, 27 april 2014
Zendamateurs  TIGEM vzw houden open deur.
Pastorij
Rooseveltlaan 32 te Erpe

 
TIGEM vzw staat voor TECHNOLOGIE INTEREST GROUP ERPE-MERE. De groepering bestaat uit mensen die interesse vertonen in vrijwel alles wat met techniek te maken heeft. Het actieveld van de groep moet ruim worden bekeken en beperkt zich niet enkel tot het zenden en ontvangen van radiosignalen zoals hierna zal blijken.


Een demonstratie.
De vzw is ontstaan uit de zendamateurvereniging LARA, dat staat voor “Land van Aalst Radioamateurs”. Je hebt het al geraden: de meeste leden zijn gemachtigde zendamateurs. Bij een bezoek aan de groep kom je snel onder de indruk van de gedrevenheid die gepaard gaat met deze kernbezigheid.
 
Amerikaanse toestellen.
 
En ja hoor, het is een speeltuin voor de technische hobbyist. Antennes, electronica en zelfbouw vormen de  rode draad doorheen deze tentoonstelling. De expo had plaats op zondag 27 april tussen 10.00 uur en 17.00 uur in de oude pastorij van Erpe, Rooseveltlaan 32. Een aangename plek om te vertoeven trouwens. De vereniging heeft er zijn vaste stek. Je kan er de leden iedere vrijdag treffen vanaf 20.00 uur.
 
Historische apparatuur.
 

Naast het ontvangen en zenden van radiosignalen komen ook verzamelaars van oude radio’s en militaria er aan hun trekken.

En als erkende club worden er ook opleidingen gegeven tot het behalen van een basis-zendvergunning, noem het een certificaat. Het wordt afgegeven na het afleggen van een technische proef. Nadien moet je nog even langs bij het BIPT voor het bekomen van de eigenlijke machtiging als zendamateur. Luisteren mag je dus zonder vergunning, zenden op de radioamateurbanden niet.

Ik werd er op een aangename maar vooral vriendelijke manier ontvangen. O.a. oude historische toestellen die vooral tijdens WO II werden gebruikt waren er uitgestald, zowel Duits als Amerikaans historisch materiaal, vliegtuigtransponders en toestellen uit de Koreaanse oorlog.
 
Duitse materiaal.
 
De getoonde transponders dienden om vliegtuigen op een radarscherm te kunnen identificeren: vriend of vijand? Het was tot het einde van de oorlog een top-secret gecodeerd systeem dat signalen naar vliegtuigen stuurde die vervolgens een teken ter identificatie terug stuurden.

Een antenne op de grond zendt ondervragingspulsen uit die dan door de transponder worden beantwoord. Uit de richting en tijd van de reactie kan het grondstation de positie van het vliegtuig bepalen. Bovendien kunnen vanuit het vliegtuig bijkomende inlichtingen worden meegestuurd. Op die manier maakten ze zich kenbaar op de geallieerde radars en aan andere vliegtuigen. Bediening van de transponder gebeurt middels een bedieningspaneel in de cockpit.

En natuurlijk, waar met codes wordt gewerkt moet er een beveiligd systeem zijn om deze te beschermen en vooral te verhinderen dat ze in vijandelijke handen zouden vallen. Daarom waren ze voorzien van springladen. Het waren vrij compacte toestellen met een pulsvermogen van 1000 Watt.

En uiteraard komt in ditzelfde verband ook de hedendaagse vliegtuigspotter aan bod. Dit keer met meer moderne apparatuur en software verwerkt in een PC voorzien van een scherm waarop je het burgerlijk luchtvaartverkeer kunt volgen en meteen een resem vliegtuiggegevens doorgestuurd krijgt. Dit geldt uiteraard alleen voor de burgerluchtvaart. De informatie van militaire toestellen zijn niet te capteren met deze software.
Voor de geïnteresseerde lezer: http://www.flightradar24.com/
 
Vliegtuigen spotten met moderne middelen.
 
En met deze uitleg was de toon gezet. De link naar oorlogsterrein was gemaakt. Met een vleugje inbeelding kom je terecht in de wereld van strijdtonelen, verzet en clandestiniteit.

Een radio-ontvanger zoals hij op de rug werd meegedragen tijdens D-day in Normandië, je kon het er allemaal bekijken. De meeste historische toestellen werken met buizen hetgeen ze kwetsbaar maakt bij een defect. Vervangstukken vinden is niet altijd evident. Dat geldt ook voor de oude huiskamerradio’s. En je raadt het: een defect toestel dat al eens wordt binnengebracht probeert men toch weer aan de praat te krijgen.

Het systeem van richting-radio-zoeken om de plaats van een zender te bepalen werd er ook getoond. Het vond zijn toepassing in het opsporen van verzetszenders en andere voor de vijand als clandestien aanziene activiteiten. Maar ook nu nog wordt het systeem voor allerlei doeleinden gebruikt. Men kan er de leefruimte van dieren, voorzien van een miniscuul zendertje, mee in kaart brengen en ze meteen lokaliseren. Het verborgen zendertje wordt in het jargon een “vos” genoemd.
 

Richting radiozoeken met de "vos".
 
De werking van de voorloper van de moderne gecodeerde telex, de kwaliteitsverschillen tussen Duitse, Amerikaanse en Engelse systemen, de buizenbezetting en stroomvoorzieningen, de communicatieproblemen tussen de verschillende systemen tijdens de oorlog werden uit de doeken gedaan.

Zelfs de swastika-emblemen waren nog zichtbaar op de Duitse toestellen ten bewijze van hun authenticiteit.

Op de VHF band gaat het zend- en ontvangstbereik tot 70-80 km. Alles hangt af van de frequentie waarop men werkt. Op de korte golfbanden is het bereik wereldwijd.

Buiten de pastorij, in de voortuin staat een caravan van waaruit men op deze korte golfband kontakten legt over de ganse wereld. Maar vergis je niet. Er zijn gedragscodes verbonden aan deze hobby. Communicaties met een politiek aspect zijn uit den boze. De grote antenne die in de achtertuin van de pastorij staat opgesteld is verbonden met een radiotoestel in de caravan.
 
De zelfgebouwde antenne in de pastorijtuin
die is verbonden met de caravan.

De korte golf radio in de caravan
 met intercontinentaal bereik.

De caravan in de voortuin
Gezelligheid troef.

Een sfeerbeeld
 
Als afsluiting nam ik een groepsfoto van deze enthousiaste groep.
 
Een groepsfoto.
 

De wereld van ‘ALLO ‘ALLO ! was even dichterbij.
 
Tekst en foto's: Robrecht De Muyter
↧

De Grote Oorlog in de verf gezet.

May 1, 2014, 2:53 pm
$
0
0


Kunstencentrum Tragel
Aalst
Zaterdag 26 april 2014



Het kunstencentrum Tragel te Aalst organiseert ook dit jaar een mooie tentoonstelling gekoppeld aan de Week van de Amateurkunstenaar. Het kunstenaarsatelier gevestigd in een oud fabriekspand is de vaste stek van een aantal schilders. Er zijn echter ook andere disciplines terug te vinden zoals beeldhouwen en ook wel eens de opbouw van een “installatie”is er aan de orde.
 
In het gebouw dat gelegen is aan de Dender te Aalst bevond zich vroeger een bekende spinnerij. Het pand is beschermd patrimonium.
 
De groep werkt elk jaar rond een thema. Dit jaar werd gekozen voor “muziek”. Omdat slechts op latere datum het WAK-thema “De Groote Kunst” werd vernomen, heeft het centrum zich aangepast en werden enkele werken gemaakt met een verwijzing naar de Grote Oorlog en Flanders Fields.

 


De groep heeft zich waarlijk op een enthousiaste manier in deze bijsturing verdiept. Zo krijgen we het thema “muziek” naast dat van “Flanders Fields”.
 

 
Er werd gewerkt met veel kleur, een kontrasterend gegeven met de doffe grauwe zwemen van de oorlog. Aquarel, olieverf en tekeningen gaan hierbij hand in hand.
 
Urbain Schreyen, de bezieler van het centrum geeft mij een rondleiding. Hij wijst op het ovale aspect van zijn tekeningen waarmee de sfeer van 14-18 wordt opgeroepen. "De mensen op de tekeningen, het zijn mensen uit die tijd, die in feite nog slechts schimmen zijn".
 




Een installatie met een originele verroeste bajonet, een hand die het vastgrijpt…kanonnenvlees, een postume decoratie, de prikkeldraad… geeft de sfeer van de oorlog terug. Mensen die gevochten hebben voor ons, die de vruchten van de vrede nog altijd kunnen en mogen plukken. Hoelang nog ? Dat weten we niet.

 
Een stuk van Eddy Brijs pronkt op een tafel. Ook keramiek van Wim Mechnig maakt deel uit van de tentoongestelde werken.

Mooie foto’s van jonge soldaten die niet van hun leven hebben mogen genieten roepen trieste herinneringen op. Ook is er een verwijzing naar de 'steen van Merkem', bekend omwille van de spreuk 'hier ons bloed, wanneer ons recht' die er werd opgeschilderd door een Vlaams soldaat.

We behoren tot een generatie die geen levende getuigen meer heeft, we hebben het van 'horen zeggen' en hebben het niet meer zelf meegemaakt , zo merkt Urbain op.

Er zijn collages te zien naast kleurrijke schilderijen zoals deze van de Vuurvogel en een portret van Toots Tielemans.


 
De kunstenaars tonen één maal per jaar hun laatst gerealiseerde werken. De groepstentoonstelling gaat door in de eigen galerij Exagon Art Space of op een locatie buiten de stad. Enkele van deze werken zijn te vinden in de volgende uitingen: klassiek in olieverf, eigentijds in acryl, figuurtekenen in houtskool, landschappen in aquarel, installaties in diverse materialen.
 
Stelden verder hun werken voor: Annemie de Schrijver, Eddy Brijs, Hugo De Gent, Ludwig Van Den Bossche, Patrick Coppens, Raymond Venneman, Sonia De Cock, Sonja Ringoir, Urbain Suy.




 
 
De expo ging open op 25 april en is ook toegankelijk op 26 en 27 april en op 2,3 en 4 mei van 14.00 uur tot 18.00 uur.
 



Het is een gastvrije groep. Ik mag niet weg zonder een glas te drinken en nog wat na te praten.
Voor een rondleiding en een kennismaking mag u altijd kontakt nemen met het centrum.

http://kunstcentrumtragel.com/ 

Tekst en foto’s :  Robrecht De Muyter

↧
Search

Heer halewijn zong een liedekijn; Al die dat hoorde wou bij hem zijn ...

May 3, 2014, 1:42 pm
$
0
0

 

Erpe-Mere,Zondag 27 april 2014
Schrijfgroep Kalligrafie MERCELOOT
Burgerhuis Irene De Rijck
Aaigemdorp 101

 
 
 


De kunst van het schrijven, een bijzondere gave, heeft  door de eeuwen heen zichzelf weten te handhaven, ondanks alle moderne technologieën. Of hoe de combinatie van pen, inkt en drager hebben geleid tot de mooiste meesterwerken. Ontdek de groep en lees verder, u laat zich wellicht verleiden …



 
 
De Aaigemse schrijfgroep ontstond ten huize van Irène De Rijck, begin 1977. Ze waren met een achttal en kwamen wekelijks samen. Irene stelde haar huis van bij het begin ter beschikking. Een uitzonderlijk mooi interieur trouwens.



De groep is inmiddels gegroeid, ook in kennis en vaardigheid. Het werd een echte liefhebberskunst. Irene en André toverden al in 2002 een echt schrijflokaal waar het voor de deelnemers aangenaam vertoeven is.



Jef Merceloot, de lesgever, geeft mij een rondleiding en start meteen met een slagzin: “Kalligrafie, dat gaat over de schoonheid van het schrijven”. En hiermee is de toon gezet. Mijn gids slaagt erin mijn interesse en bewondering te wekken voor alle mooie creaties die in het ruime schrijflokaal te vinden zijn.

Een tekst die op een kunstige manier is geschreven spreekt aan. Het is iets van alle tijden. In het begin van de jaartelling schreef men al en dat heeft zich geleidelijk aan verbreid. De monniken, de scriptoria van de adel, alles wordt beschreven en geduid.

Vanaf het jaar nul tot nu zijn er een elftal alfabetten ontstaan die in de kalligrafie worden gebruikt. Echte kalligrafen specialiseren zich in vijf tot zes alfabetten. Je kunt het hier leren, elke maandagavond, samen met een tiental mensen.



Wat ik voor mijn ogen zie is de vrucht van vijftien, zestien jaar. Iedereen is begonnen van nul. De groep baseert zich vooral op de letters uit de manuscripten, de oorspronkelijke letters, maar gaan er ook op een moderne manier mee aan de slag.



De op schrift gezette oude middeleeuwse ballade van heer Halewijn, omgezet in modern Nederlands, is als een waar pronkstuk te bezichtigen. “Dat de slechte ridder een mooie prinses lokte om ze daarna te vermoorden…” legt Jef Merceloot mij uit, “dat weten velen, maar de ballade wordt pas echt mooi als men de tekst kan lezen in dat sierlijke, kunstige  geschrift met de mooi aangebrachte versieringen die de tekst opluisteren. Alles is puur handwerk.”

De belangstelling voor tekst en poëzie komt vanzelf naar boven als men zich in de wereld van de kalligrafie begeeft. Het groeit geleidelijk en op de duur gaat men zelf op zoek naar mooie teksten en die wil je dan zelf neerschrijven in deze mooie letters.

Mijn gids heeft altijd een grafisch beroep uitgeoefend en is beroepshalve veel met letters bezig geweest. Op het einde van zijn loopbaan, toen er al wat meer vrije tijd was is de liefhebberij omgebogen naar het echte werk van de kalligraaf.

De ene leerling heeft al meer talent dan de andere, maar dat kun je ontwikkelen vertelt Jef. De beginfase is niet gemakkelijk omdat er veel oefening mee gepaard gaat. Er zijn voornamelijk twee basisalfabetten, het Humanistisch cursief en het Karolingische schrift. Eigenlijk is ons handschrift nog altijd gebaseerd op het eerste. Het tweede is meer statisch.

Het oprukken van de Romeinse letters die tot grote bloei kwamen in het Westen, alles wordt met veel enthousiasme uitgelegd.
Er wordt geschreven met bamboe, riet, metalen brede en spitse pennen, ganzenveren, kraaienveren enz. Er wordt geschreven met de gebruikelijke schrijfinkt maar ook met plakkaatverf, acrylinkt, bister als een oude methode voor grote formaten, …

 
Ook het versieren van de letters is een belangrijk gegeven. Hier zijn wij bij het illumineren, het verluchten van de teksten.

De groep die bestaat uit een tiental mensen is zeer heterogeen. Er zijn leden die al jaren schrijven, er zijn er ook die pas beginnen.


 
De kunstwerken kunnen ook worden aangekocht. Sierlijk en kunstig om deze werkstukken in huis te hebben.

Kalligrafie is kwetsbaar, maar het verouderingsproces wordt tegengegaan door fixatie. Eventuele inkadering gebeurt in de kunsthandel maar je kunt het ook zelf doen.

Ik werd ondergedompeld in een wereld die niet altijd even goed is gekend is. Een rondgang door het huis is een ware verademing. Niemand zal over de dorpel naar buiten gaan zonder onder de indruk te zijn van de kunde van deze groep.

 
Aan de tentoonstelling werkten volgende deelnemers mee: Jef Meefloot, Irene De Rijck, Bea De Schrijver, Anneke De Safe, Myriam Corneille, Edwin Melkbleek, Lieve De Bruijne, Rita Lissen, Pierre Buche, Christa Van Acuter, Catharina Leijnse, Virginie Vernestel.
 

Tekst en fotgrafie: Robrecht De Muyter
↧

DE KUNSTBOM explodeerde op de markt in Maldegem.

May 4, 2014, 4:51 am
$
0
0

De KUNSTBOM in het centrum van Maldegem lanceerde alle kunstvormen die aan bod kwamen tijdens de WAK 2014.

De KUNSTMARKT WAK 2014 was een groot succes

 
 
 
 
 
Muziek, beeldhouw- en schilderkunst, poëzie en dans waren de spetterende inluidende klokken van de KUNSTBOM op vrijdag 25 april 2014. Het artistiek evenement “DE KUNSTBOM” lanceerde meteen de 19de editie van de WAKMaldegem op een originele en bruisende manier.

Het centrum werd bezet door kunstenaars, kunstliefhebbers, familieleden en sympathisanten die er een onvergetelijk evenement van maakten.  De komende  tien dagen staat in teken van de amateurkunsten en Maldegem heeft die gebeurtenis met de nodige luister ingezet. Muzikanten, dansers, dichters en kunstschilders zorgden voor een onvergetelijk evenement om ‘De Groote Kunst’ en “De Groote Oorlog” te introduceren op het marktplein van Maldegem. De achtergrond muziek van Emiel D.J. set leidde de drumband van de Verenigde Vrienden van Adegem  o.l.v. Kris Van Canneyt in.

De burgemeester mevrouw Marleen Van den Bussche, De heer Schepen Frank Sierens en Mevrouw Schepen – Volksvertegenwoordiger Valerie Taeldeman hielden een kort toespraakje om alle kunstzinnig talent veel succes toe te wensen. Zij gaven het startschot een officiële noot.

Cultuur coördinator Isabel Ginneberge gaf een woordje uitleg over de thema’s achter de WAK 2014 en stelde de SY DANS STUDIO geleid door professioneel danseres en dansdocent Sylvie Van Hulleuit Maldegem – Kleit voor, die de KUNSTBOM op de markt een tere, sierlijke en vrouwelijke noot gaven. Zij dansten fragmenten uit de dansvoorstelling: Action. De voorstelling was een ode aan de ‘helden’: alledaagse helden, muziekhelden, historische helden, film- en striphelden en sloot dus goed aan het thema van de WAK 2014, het eren van de helden uit de ‘De Groote Oorlog’.

De klanken van “OUR LIPS ARE SEALED en SECOND REVOLUTION, sloten de bomexplosies af op een verhelderende manier.

Ondertussen genoten de belangstellenden van een drankje en konden napraten over het startschot van de WAK 2014 op het sfeervolle marktplein, het middelpunt van talrijke tentoonstellingen en voorstellingen: kunst in de vitrines van de omliggende straten, exposities in het gemeentehuis,  bij kunstenaars thuis en in de kerk van Adegem en de muzikale optredens op een boogscheut van het centrum verwijderd: CC Den Hoogen Pad en in het centrum van Adegem. De talrijke aanwezige Wakkers kon iedereen in levenden lijve ontmoeten. Kortom het was een verrijkende en originele Kunstbom die dit keer zorgde voor positieve explosies.

 De Jeugd- en Sportdienst en vzw Oranje had er een infostand en probeerden de talrijke aanwezige jongeren warm te maken voor hun monitorenwerking en animatorenteam. Deze activiteit vormde de afsluiter van ‘Aprilse Grillen’ van JH-JOC De Redekiel. De jeugd was alom aanwezig zijn om hun visie over kunst en cultuur naar voor te brengen.DE WAK is toekomstgericht en focust op talent bij de jeugd om de traditie verder te zetten.

DE KUNSTMARKT op zondag 27 april jl. lokte veel belangstellende kunstliefhebbers.

Mede dank zij de voorstellingen en voordrachten  i.v.m. de Erfgoeddag op het gemeentehuis, was er een ruime interesse voor de kunstenaars die warm en droog hun kunstvoorwerpen demonstreerden en etaleerden onder sierlijke luifels van de gemeente, vlak voor de ingang van het mooi gerenoveerde gemeentehuis. Bezoekers van de kunstmarkt konden meteen de geëtaleerde werken van de WAK 2014 bewonderen in het gemeente huis zelf en in de vitrines in de buurt.

De deelnemers, Johan SESSELLE, Hendrik VAN DER JEUGT, Daniël DEPREST, Jos Paridaen, Willy VAN DE VELDE, Franky VERSPRILLE, Marianne Posman,  en ROBERT presenteerden hun kunstvoorwerpen, gaven een woordje uitleg  en genoten van de ruime belangstellen. In het gemeentehuis zelf werd druk gecrocheerd bij Charlotte en Diego Van de Keere, de ziel achter TRANSITIE Maldegem leidde de werkgroep rond ‘vrede sluiten met het leven’’. Uitgangspunt hiervoor vormden voorbeelden en metaforen die verwijzen naar de ecocide (= oorlog tegen het leven) en inspirerende voorbeelden van hoe de mens opnieuw kan leren samenwerken.

De pers was aanwezig en er werd uitvoerig uitleg gegeven en foto’s genomen door de onze plaatselijke journalist, Michel Wijne, intussen een gekend en geliefd figuur en reporter in heel Vlaanderen. De laatste twee foto’s heb ik uit zijn artikel in het Nieuwsblad gehaald.

 

·       Meer info over de WAK 2014:

·       www.Marianne Posman in Maldegem.be

·       ttp://www.wakblog.maldegem

·       ww.blog.amateurkunsten.be/

 

 






↧
↧

Kunstzinnig rendez-vous in Maldegem, WAK 2014

May 4, 2014, 11:58 am
$
0
0

 
De dorpskern van Maldegem en omgeving waren een kunstzinnig rendez-vous voor alle belangstellenden tijdens de Week van de Amateurkunsten tussen 27 april – 4 mei 2014.

 

 
De Kunstacademie Maldegem zet. DE KUNSTMARKT op zondag 27 april jl. lokte veel belangstellende kunstliefhebbers.
Bezoekers van de kunstmarkt konden meteen de geëtaleerde werken van de WAK 2014 bewonderen in het gemeente huis zelf en in de vitrines in de buurt. De deelnemers van de KUNSTMARKT, Johan SESSELLE, Hendrik VAN DER JEUGHT, Daniël DEPREST, Jos PARIDAEN, Willy VAN DE VELDE, Franky VERSPRILLE, Marianne POSMAN,  en Pauline ROBERT presenteerden hun kunstvoorwerpen, gaven een woordje uitleg  en genoten van de enthousiaste belangstelling. In het gemeentehuis zelf werd druk gehaakt in het Crocheercafé van CHARLOTTE.Diego VAN DE KEERE, de ziel achter TRANSITIE Maldegem, leidde de werkgroep ‘vrede sluiten met het leven’’. Uitgangspunt hiervoor vormden voorbeelden en metaforen die verwijzen naar de ecocide (= oorlog tegen het leven) en inspirerende voorbeelden van hoe de mens er opnieuw kan leren samenwerken. De pers was aanwezig en er werd uitvoerig uitleg gegeven en foto’s genomen door de journalist, Michel WIJNE, intussen een gekend en geliefd journalist en reporter in heel Vlaanderen. Hij schreef een rijk geïllustreerde reportage in het Nieuwsblad. Het werd voor allen een onvergetelijke dag.
De beelden en schilderijententoonstellingen van Dorine TAS en M. VAN DEN ABEELE waren tot in detail afgewerkt. ‘ALS MUREN MOCHTEN SPREKEN’, de performance bij DannyBAUWENS in een oude kruidenierswinkel in de Vakebuurtstraat was iets unieks. De gastvrouw DarlineKEMPENEER legde uitgebreid uit, hoe taal, muur, tuin en geschiedenis samengevat werden in een samenspel van authentieke documenten van Wereldoorlog I en II, muurschilderijen en taferelen en gedichten in de weelderige tuin. ‘DE KLETEPOT’, Keramiek en Pottendraaien atelier in Butswerve van Trui DE CUYPER werd door Trui en haar cursisten gedemonstreerd hoe gezellig, hartelijk en ontspannend werken met klei kan zijn. Ook kunstschilderes Katherine VERBIEST exposeerde tussen de talrijke keramiek en andere kunstvoorwerpen.
Het concert van Nut en Vermaak in FLANDERS FIELD stond in het teken van 100 jaar Wereldoorlog I en werd uitvoerig geprezen in een prachtige reportage in het Vrij Maldegem en de Herdenkingsdienst the LAST POST was indrukwekkend. De fototentoonstelling van Studio ’74 en de dansvoorstelling van MOVIMENTO bracht ons cultureel centrum in beeld. Het ‘Groot Oorlogstafereel’ van Willy Van de Velde in de kerk van Adegem en de muzikale optredens op een boogscheut van het centrum verwijderd trokken veel kunst- en muziekliefhebbers.
 
 

Maldegem, een van de grootste en de mooiste gemeentenin België, heeft de ruimte en de mogelijkheden om professionele en amateur kunstenaars hun werken te laten uitstallen tijdens de Week van de Amateurkunsten. Dank zij de gemeente, de gemeentelijke diensten en de coördinatoren van de cultuurdienst werden enorm veel inspanningen gedaan om de artiesten in het middelpunt van de belangstelling te zetten. Kosten noch moeite werden gespaard.

 

De GROOTE OORLOG werd herdacht in de GROOTE KUNST. Alle kunstenaars, groot en klein kijken verlangend uit naar een GROOTE permanente tentoonstellingsruimte in onze GROOTE gemeente. Het moet mogelijk zijn dat de gemeente die toch talrijke Groote inspanningen doet om andere behoeften van de bevolking te bevredigen, CC Den Hoogen Pad, De Kunstacademie, OUD SINT-JOZEF, het Sint Anna Park, het sportparadijs MEOS, Warmhof enz. een GROOTE ruimte voorziet voor exposities van de talrijke amateurkunstenaars.

 



↧

Oostendse Leeuwin waakt over “de Groote Kioskkunst“

May 4, 2014, 12:20 pm
$
0
0
Even stilstaan bij hoe het thema “oorlog en vrede” voorgesteld wordt door 15 Oostendse kunstenaars (Roger Fockedey en Mia De Vos, e.a.).
Aan de kiosk in het Leopoldspark kunnen voorbijgangers 9 spandoeken met foto’s van de kunstwerken  bewonderen. Aan de meeste kunstwerken is er ook een gedicht verbonden, over oorlogsvuur en Flanders Fields. Telkens weer komen de poppies terug, zowel in beeld als in tekst.
De goudkleurige leeuwin (uit 1888), een beetje verderop in het Leopolspark, trekt zich terug op het enige stukje Oostendse stadswal dat nog overgebleven is  … ze heeft alles al overleeft, overpeist de woorden “haat en nijd” en zorgt verder voor haar kroost.


De kunstwerken blijven nog hangen tot 8 mei 2014.
Kiosk Leopoldspark - Oostende

↧

FANFAREparade & 50 cl respect in Oostende

May 4, 2014, 12:28 pm
$
0
0
Vanuit 3 locaties marcheerden 3 Oostendse harmonieën door de straten richting kiosk op het Wapenplein. Wij volgden de Koninklijke Stadsharmonie van het Leopoldspark via de winkelwandelstraat tot op het Wapenplein. Om beurten mocht elke fanfare zijn beste beentjes voorzetten. Het publiek kon genieten van een heerlijk lentezonnetje, heldhaftige blazers en af en toe dreigend trommelgeroffel.

In de veldkeuken kon je terecht voor een drankje en maaltijd. Met een blik in de veldkeuken kon je even de sfeer opsnuiven van Westvlaamse Velden in WO I. 
Speciaal op de kaart vandaag: het Passchendaele bier. Een blond biertje met een laag alcoholpercentage van brouwerij Van Honsebrouck uit Ingelmunster. Tot in de kleinste details werd alles uitgeplozen om de drinker even te laten stilstaan bij de zware veldslagen die daar plaatsvond. Zo zijn de soldaten die het etiket sieren historisch correct. Ook het gebruikte lettertype en de afbeelding van een zogenaamde poppyof klaproos, werden zorgvuldig uitgekiend. Drink dus met mate dit ‘50 cl respect’.
Kiosk Wapenplein te Oostende
↧
Viewing all 95 articles
Browse latest View live
Search